زیربنای ارزهای دیجیتال، فناوری بلاکچین است. این فناوری امکان به اجماع رسیدن مشتریان این شبکه بدون نیاز به اعتماد داشتن به یکدیگر را فراهم می‌کند.
نخستین روزهای فناوری بلاکچین
ایده فناوری بلاکچین از اوایل سال ۱۹۹۱ مطرح شد، زمانی که دانشمندان تحقیقاتی استوارت هابر (Stuart Haber) و دبلیو. اسکات استورنتا (W. Scott Stornetta) یک راه حل عملی محاسباتی را برای اسناد دیجیتال دارای برچسب زمانی ارائه دادند، طوری که تاریخ آنها قابل تغییر یا دستکاری نباشد.
این سیستم برای ذخیره اسناد دارای برچسب زمانی از یک زنجیره بلوک به صورت رمزنگاری شده استفاده می‌کند. در سال ۱۹۹۲ درخت‌های مرکل در این طراحی گنجانده شده و با گردآوری چندین سند در یک بلوک، کارایی آن را بیشتر کردند. با این حال، در آن زمان فناوری بلاکچین مورد استفاده قرار نگرفت و حق ثبت اختراع آن در سال ۲۰۰۴، یعنی چهار سال قبل از پیدایش بیت کوین منقضی شد.
اثبات کار قابل استفاده مجدد؛ ورود فناوری بلاکچین به حوزه رمز ارزها
در سال ۲۰۰۴، هال فینی (Hal Finney) دانشمند کامپیوتر و فعال حوزه رمزنگاری (هارولد توماس فینی دوم) سیستمی را به نام RPoW، اثبات کار قابل استفاده مجدد، ارائه داد. این سیستم با دریافت یک توکن اثبات کار مبتنی بر هش کش غیر قابل تعویض یا غیرقابل تبادل کار می‌کرد و در عوض یک توکن با امضای RSA ایجاد می‌کرد که می‌توانست از یک شخص به شخص دیگر منتقل شود.
RPoW با ثبت مالکیت توکن‌ها روی یک سرور معتبر که طراحی شده بود تا کاربران سراسر جهان بتوانند صحت و درستی آن را به صورت آنی تأیید کنند، مشکل دو بار خرج کردن (double spending) را حل کرد.
RPoW را می‌توان نمونه اولیه و گام اولیه قابل توجهی در تاریخ رمز ارزها دانست.
بیشتر بخوانید: مرور ۵ مورد از برترین ترندهای بلاکچین در سال ۲۰۲۰
شبکه بلاکچین بیت کوین
در اواخر سال ۲۰۰۸، یک وایت پیپر با عنوان سیستم نقدی الکترونیکی غیرمتمرکز همتابه‌همتا- به نام بیت کوین- توسط شخص یا گروهی با استفاده از نام مستعار ساتوشی ناکاموتو به یک فهرست ایمیلی رمزنگاری ارسال شد.
محافظت از دوبار خرج کردن در بیت کوین به جای استفاده از یک عملکرد محاسباتی مورد اعتماد سخت‌افزاری مانند RPoW، توسط یک پروتکل همتابه‌همتای غیرمتمرکز برای ردیابی و تأیید تراکنش‌ها بر اساس الگوریتم اثبات کار هش کش انجام می‌شد. به طور خلاصه، بیت کوین‌ها برای یک پاداش با استفاده از مکانیزم اثبات کار توسط ماینرهای جداگانه «استخراج» شده و سپس توسط گره‌های غیرمتمرکز در این شبکه تأیید می‌شوند.
پروتکل بیت کوین بر اساس الگوریتم اثبات کار هش کش
در تاریخ ۳ ژانویه ۲۰۰۹، بیت کوین زمانی که اولین سکه آن توسط ساتوشی ناکاموتو استخراج شد و در آن زمان پاداش ۵۰ بیت کوینی داشت، به وجود آمد. اولین دریافت‌کننده بیت کوین هال فینی بود که در اولین معامله بیت کوین جهان در ۱۲ ژانویه ۲۰۰۹، ۱۰ بیت کوین از ساتوشی ناکاموتو دریافت کرد.
بلاکچین اتریوم
در سال ۲۰۱۳، ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، برنامه‌نویس و هم‌بنیانگذار مجله بیت کوین اظهار داشت که بیت کوین برای ساخت اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز به زبان اسکریپت نیاز دارد. ویتالیک که موفق به جلب موافقت جامعه بیت کوین نشده بود، توسعه یک پلتفرم محاسباتی توزیع شده مبتنی بر بلاکچین، یا همان اتریوم را آغاز کرد. این پلتفرم دارای یک ویژگی اسکریپت به نام قراردادهای هوشمند است.
قراردادهای هوشمند برنامه‌ها یا اسکریپت‌هایی هستند که روی بلاکچین اتریوم قرار داده شده و اجرا می‌شوند. برای مثال، در صورت تحقق شرایط مشخصی می‌توان از آنها برای انجام یک تراکنش استفاده کرد. قراردادهای هوشمند به زبان‌های برنامه‌نویسی خاصی نوشته شده و در بایت کد گردآوری می‌شوند. سپس، یک ماشین مجازی غیر متمرکز کامل تورینگ، به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) می‌تواند آنها را بخواند و اجرا کند.
همچنین، توسعه‌دهندگان قادر به ساخت و انتشار اپلیکیشن‌هایی هستند که در داخل بلاکچین اتریوم اجرا می‌شوند. این اپلیکیشن‌ها معمولاً با عنوان DApps (اپلیکیشن‌های غیر متمرکز) شناخته می‌شوند. در حال حاضر صدها DApp در بلاکچین اتریوم از جمله پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی و صرافی‌های مالی در حال اجرا هستند.
رمز ارز اتریوم، اتر نام دارد. این رمز ارز می‌تواند بین حساب‌ها منتقل شده و برای پرداخت کارمزد قدرت محاسباتی مورد استفاده در هنگام اجرای قراردادهای هوشمند استفاده شود.
امروزه، فناوری بلاکچین مورد توجه جریان اصلی قرار گرفته و در موارد مختلفی به کار می‌رود که تنها به رمز ازرها محدود نیست.
به نظر شما بلاکچین در چه حوزه‌های دیگری کاربرد دارد؟ نظرات خود را در کوین نیک با ما در میان بگذارید.
منبع: academy.binance
