برخلاف تصور عمومی، حفظ حریم خصوصی تنها برای افرادی که چیزی برای پنهان کردن دارند نیست، بلکه برای همه افراد کاربرد دارد. دولت‌ها مخصوصا دولت‌های طرفدار استبداد با قربانی کردن آزادی‌های شخصی و مدنی به طور روز افزون کنترل و نظارت بر شهروندان خود را افزایش می‌دهند. حفظ تراکنش‌های مالی یکی از مواردی است که کاملا با آزادی‌های شخصی فرد ارتباط دارد. بدون حفظ حریم شخصی مخصوصا در حیطه مالی، آزادی واقعی زیر سوال می‌رود.
حفظ حریم خصوصی ضرورت یا حق انتخاب؟
با وجود اینکه ارزهای دیجیتال با این وعده روی کار آمده‌اند که یک پول غیرقابل سانسور و غیرقابل کشف برای مردم به ارمغان می‌آروند، اما بیت کوین به عنوان یک پول دیجیتال همتا به همتا (peer-to-peer) فاقد این ویژگی حفظ حریم خصوصی است.
در دنیایی که به طور فزاینده ارتباطاتش بیشتر می‌شود و نظارت و بررسی بر داده‌های مالی و غیرمالی توسط دولت‌ها تبدیل به یک امر عادی شده است، حفظ حریم خصوصی به عنوان یک حق اساسی لازم و ضروری است. اگر ما به اصول اساسی ارزهای دیجیتال به عنوان یک پول غیرمتمرکز و مستقل باور داشته باشم، باید برای حفظ حقوق شخصی خود مبارزه کنیم.
با توجه به شرایط فعلی نظارت بر کسب و کارها در حوزه‌ی ارزهای دیجیتال، متاسفانه برخی از ارزهای دیجیتال متمرکز بر حریم شخصی به عنوان ابزاری برای انجام فعالیت‌های مجرمانه در نظر گرفته می‌شوند. در نتیجه ما شاهد پروژه های نظیر زی کش (Zcash)، دش (Dash) و حتی خود بیت کوین هستیم که دارای مدل‌های حفظ حریم خصوصی به صورت انتخابی هستند.
بر اساس یافته‌های «Chainalysis» بیش از ۹۹ درصد تراکنش‌های زی کش تا حدی قابل ردیابی هستند و شرایط گزینه « PrivateSends» دش هم تقریبا مشابه است.
تحقیقات دیگر نشان می‌دهد علیرغم به‌کارگیری فناوری پیشرفته در زی کش، بسیاری از کاربران هنوز کاملا درک نکرده‌اند حریم خصوصی آن چگونه کار می‌کند و با استفاده نادرست از آن فعالیت آن‌ها قابل ردیابی است.
بهترین ارزهای مبتنی بر حریم خصوصی
این مطلب راهم مطالعه کنید: کمپانی علی بابا پیشتاز بیشترین ثبت اختراع در حوزه بلاک چین در جهان
ولی واقعیت این است که مهم نیست چگونه فناوری حریم خصوصی در این ارزها گنجانده شده، مهم این است که در صورتی که کاربران نتوانند از آن استفاده کنند، بی معنی خواهد بود. حریم خصوصی باید به راحتی قابل استفاده باشد.
دلایل مختلفی برای این موضوع وجود دارد که چرا این ارزها تمایل ندارند به سمت تراکنش‌های محرمانه گام بردارند. شاید دلیل اصلی این است که نیاز دارند یک رابطه دوستانه با رگولاتوری‌ها که چندان طرفدار تراکنش‌های خصوصی و محرمانه نیستند داشته باشند.
با وجود اینکه منشا ارز دش یک سکه با خصوصیات حفظ حریم خصوصی به نام دارک کوین (Darkcoin) بود، اما دش فاصله زیادی تا یک ارز دیجیتال مبتنی بر حریم شخصی دارد. به خصوص اینکه موضع قانونی آن هیچ تفاوتی با بیت کوین ندارد.
این رویکردهای غیرشجاعانه در قبال حریم خصوصی، ارزش آن را تا حد زیادی پایین می‌آورد و آن را کوچک و بی اهمیت نشان می‌دهد.
برای مثال ارائه پروتکل للانتوس (Lelantus) که به صورت خودکار دارایی را در کیف پول غیرقابل شناسایی می کند، اما به منظور پذیرش توسط صرافی‌ها و کیف پول‌هایی که حجم معاملات بالایی دارند و تمایلی به متحمل شدن مشکلات ناشی از حریم خصوصی نیستند، امکان خاموش کردن آن در صورت لزوم امکان پذیر است.
از آنجا که صرافی‌ها در هر صورت هویت شما را می‌شناسند دیگر نیازی به قربانی کردن چیزی برای سود بردن از مجموعه‌های بزرگ ناشناس نیست و تراکنش‌های سریع برای صرافی‌ها و سهولت ادغام با اکوسیستم‌های رمزنگاری بزرگتر که پیش از این با بیت کوین کار می‌کردند.
این موضوع مخصوصا هنگام ادغام با صرافی‌های غیرمتمرکز یا برای امکان همکاری با تراکنش‌های دیفای (DeFi) اهمیت دارد.
جلب نظر با رگولاتوری‌ها
به دلیل افزایش دیدگاه خصمانه که از طرف رگولاتوری‌ها نسبت به ارزهای مبتنی بر حریم خصوصی وجود دارد، این ارزها نگران بقای خود هستند. به همین دلیل برای آن‌ها راحت‌تر است که از گزینه حریم خصوصی انتخابی استفاده کنند.
در حالی که فشار قابل توجهی علیه ارزهای مبتنی بر حفظ حریم خصوصی از جانب بانک‌ها یا رگولاتوری‌ها به آن‌ها وارد می شود، هیچ ماده قانونی علیه آن‌ها وجود ندارد. حتی قوانین مسافرتی (travel rule) اصلاح شده یا قوانین FATF که تعهدات بیشتری را در زمینه شفافیت تراکنش‌ها اعمال می‌کنند و قوانین مبارزه با پولشویی برای صرافی‌ها و کیف پول‌های وابسته به آن‌ها هم استفاده از ارزهای حریم خصوصی را ممنوع نمی‌کنند.
ارائه دهندگان خدمات دارایی‌های مجازی که به آن‌های سرویس‌های VASP گفته می‌شود، همچنان می‌توانند هیت فرستنده را افشا کنند، چرا که بدون توجه به مکانیسم حریم خصوصی بلاک چین آن‌ها از هویت کاربران خود اطلاع دارند.
فناوری بلاک چین و حفظ حریم خصوصی
این مطلب راهم مطالعه کنید: بلاکچین می‌تواند یک آینده دیجیتالی برای بشریت بسازد
حریم خصوصی برای همه
ما باید خیلی محکم در مقابل این استدلال که حریم خصوصی فعالیت‌های غیرقانونی را امکان‌پذیر می‌کند بایستیم. مطالعات اخیر مانند گزارش شرکت رند (Rand Corporation’) نشان می‌دهد:
اگرچه ارزهای مبتنی بر حریم خصوصی به دلیل ویژگی پنهان کردن هویت افراد ممکن است از طرف مجرمان مالی ترجیح داده شوند اما شواهد کمی برای اثبات این ادعا وجود دارد.
پولشویی از طریق دنیای ارزهای سنتی بدون نیاز به پیچیدگی و نوسانات ارزهای دیجیتال به آسانی امکان‌پذیر است. پولشویی‌های مبتنی بر کسب و کارهای صوری همچنان کار ساده‌ای است و تشخیص آن هم بسیار دشوار است. همچنین موسسه ارزیابی ریسک تروریسم مالی امریکا در سال ۲۰۱۸ بانک‌ها و کسب و کارهای مربوط به خدمات مالی را به عنوان اصلی‌ترین روش تامین بودجه تروریست مالی معرفی کرد.
بسیاری از این گزارش‌ها حاکی از این است که راه درست برای مقابله با جرائم مالی و پولشویی از طریق تعیین مقررات بین‌المللی و اجرای قانون و همچنین هماهنگی بهتر بین بخش‌های دولتی و خصوصی است. هیچ یک از این گزارش‌ها دلیلی برای ممنوعیت فناوری‌های حفظ حریم خصوصی یا ارزهای دیجیتال را نشان نمی‌دهد.
هر ارز دیجیتالی که می‌خواهد به هدف اصلی این فناوری وفادار بماند باید به حفظ حریم خصوصی متعهد باشد. با توسعه فناوری بلاک چین ما در معرض یک سیستم مالی مستقل هستیم که کنترل کاملی بر دارایی‌مان به ما می‌دهد.
ما در مقابل سیستمی قرار داریم که آزادی و فرصت‌های برابر اقتصادی و مالی را در برای همه تضمین می‌کند. برای رسیدن به این اهداف والا، حفظ حریم خصوصی برای حفظ حقوق و آزادی‌های ما ضروری است. صنعت ارز دیجیتال باید برای حفظ حریم خصوصی و در جهت پیشبرد مقبولیت گسترده خود تلاش کند. ما هم باید تلاش کنیم که درک عمومی را تغییر داده و حریم خصوصی را به یک ارزش برای آن تبدیل کنیم.
به نظر شما آیا جهان به سمتی خواهد رفت که حفظ حریم خصوصی در مسائل مالی به یک ارزش تبدیل شود؟ نظرات خود را از طریق وبسایت یا شبکه‌های اجتماعی کوین نیک با ما به اشتراک بگذارید.
منبع: cointelegraph
