هر بار که صحبت از پول و سرمایهگذاری شود، ریسک، یکی از پایههای ثابت کار است. هر سرمایهگذاری، متحمل یک ضرر است و در نقطه مقابل اگر فقط به سرمایهگذاری نقدی اتکا کنیم، همیشه پای تورم در میان است. در حالی که نمیتوان ریسک را به کلی از بین برد، اما میتوان آن را نسبت به اهداف سرمایهگذاری یک شخص، تنظیم کرد. به همین منظور پای تخصیص دارایی و تنوع بخشی به سرمایه گذاری باز میشود.
تخصیص دارایی (Asset Allocation) و تنوع بخشی (Diversification) مفاهیمی هستند که نقش مهمی در تشخیص و کاهش انواع ریسکهای مرتبط با سرمایهگذاری ایفا میکنند. حتی اگر در سرمایهگذاری تازه وارد هستید، احتمالا با اصول این مفاهیم آشنا هستید چرا که آنها صدها سال است در دنیا اقتصاد وجود دارند.
در ادامه این مطلب از کوین نیک، نگاهی به تخصیص دارایی و تنوع بخشی خواهیم داشت و چگونگی آن در دنیای مدرن و ارزهای دیجیتالی را بررسی میکنیم.
تخصیص دارایی و تنوع بخشی چیست؟
تخصیص دارایی زمانی مورد استفاده قرار میگیرد که بخواهیم یک استراتژی مدیریت مالی را که نمای کلی چگونگی توزیع پول بین داراییهای مختلف در یک سرمایهگذاری را شرح دهیم. تنوع بخشی، داراییهایی هستند که میخواهیم سرمایه و پول خود را بین آنها توزیع کنیم.
هدف اصلی این استراتژیها این هستند که توقع بازگشت سرمایه را تا حد امکان افزایش و پتانسیل ریسک را تا حد امکان کاهش دهیم. به طور عادی، این دو استراتژی در مواردی نظیر زمان سرمایهگذاری، تحمل ریسک یا شرایط اقتصادی دخیل هستند.
این مطلب راهم مطالعه کنید: معرفی بهترین راه های سرمایه گذاری ارزهای دیجیتال
به زبان ساده، ایده اصلی پشت استراتژی تخصیص دارایی و تنوع بخشی این است که همه پول خود را در یک سبد نریزید، بلکه آن را بین چند سبد مختلف توزیع کنید تا ریسک از دست رفت سرمایه کاهش پیدا کند. ترکیبی از داراییهای متنوع که به هم دیگر همبستگی ندارند، موثرترین راه برای ایجاد یک حساب سرمایهگذاری سودبخش است.
چیزی که ترکیب این دو استراتژی را با یکدیگر قدرتمند میسازد، این است که نه تنها ریسک بین سرمایههای مختلف تقسیم میشود، بلکه حتی ریسک بین خود داراییها هم تقسیم میشود. برخی از متخصصین مالی بر این باور هستند که شناسایی استراتژی تخصیص دارایی بسیار مهمتر از انتخاب سرمایهگذاریهای یک شخص است.
نظریه سبد سهام مدرن
نظریه سبد سهام مدرن یا نظریه پورتفولیوی مدرن (Modern Prtfolio Theory) یک چارچوب است که این دو اصول استراتژی را از طریق مدلهای ریاضیات، رسمی میکند. این تئوری ابتدا در یک نشریه توسط هری مارکویتز (harry Markowitz) در سال ۱۹۵۲ منتشر شد که بعدها به خاطر این تئوری، جایزه نوبل اقتصاد را از آن خود کرد.
دستهبندیهای بزرگ و برجسته مالی تمایل به حرکات متفاوتی دارند. شرایط بازار ممکن است باعث شود یکی از داراییها به سمت مثبت و خوبی حرکت کند و یک دارایی دیگر به سمتی منفی و ضعیف حرکت کند. فرضیه اصلی این است که اگر یک دارایی عملکرد خوبی از خود نشان نداد و باعث ضرر شد، سرمایه دیگر بتواند با عملکرد خود، آن ضرر را جبران کند.
در نظریه سبد سهام مدرن، این فرض وجود دارد که با ترکیب داراییها در دستههای غیر مرتبط، فراریت را میتوان تا حد امکان کاهش داد. این کار همچنین باید بتواند عملکرد صحیح تنظیم و کاهش ریسک را افزایش دهد. همچنین این فرضیه وجود دارد که اگر دو سرمایه مختلف یک بازگشت سرمایه مشابه را ارائه دهد، سرمایه گذار تشخیص میدهد سرمایهای که ریسک کمتری دارد را انتخاب کند.
به زبان ساده، نظریه سبد سهام مدرن میگوید که اگر سرمایه خود را در بین داراییهای متخلف اما غیر مرتبط توزیع کنید، بیشتری تاثیر و موفقیت را در سرمایهگذاری تجربه خواهید کرد.
این مطلب راهم مطالعه کنید: ریسک مالی چیست و چه اهمیتی در سرمایه گذاری ارز دیجیتال دارد؟
انواع دستههای دارایی برای سرمایه گذاری
در بین انواع مختلف داراییها برای تخصیص دارایی، میتوان آنها را به دو بخش تقسیم کرد:
- داراییهای سنتی: شامل سهام، پول نقد و اوراق قرضه
- داراییهای جایگزین: املاک، کالا، بیمه و ارزهای دیجیتال
به طور کلی، دو نوع برجسته از استراتژی تخصیص دارایی وجود دارد که هر دو آنها از فرضیه سبد سهام مدرن پیروی میکنند؛ تخصیص دارایی استراتژیک و تخصیص دارایی تکنیکی.
تخصیص دارایی استراتژیک به عنوان یک راه سنتی شناخته میشود که بیشتر مناسب شیوه سرمایهگذاری منفعل (Passive Investment) است. تخصیص دارایی تکنیکی بیشتر مناسب برای آن دست از شیوههای سرمایهگذاری فعال است. این شیوه اجازه میٔهد تا سرمایهگذاران پول خود را روی داراییهایی متمرکز کنند که در بازار بهتر عمل میکنند. در این شیوه، فرض بر این گرفته میشود که اگر یک بخش از بازار عملکرد خوبی داشته باشد، بنابراین برای چند مدت به عملکرد خوب خود ادامه خواهد داد. همچنین در این روش میتوان تنوع بخشی داشت.
به یاد داشته باشید اگر قصد تنوع بخشی دارید، تنها زمانی میتوانید نتیجه مثبت بگیرید که داراییهایی که انتخاب میکنید کاملا غیر مرتبط با هم باشند.
چگونه از شیوه تخصیص دارایی و تنوع بخشی استفاده کنیم؟
در یک استراتژی تخصیص دارایی، باید سرمایه خود را تقریبا همانند مثال زیر بین داراییهای مختلف تقسیم کنید:
- ۴۰ درصد در سهام
- ۳۰ درصد در اوراق قرضه
- ۲۰ درصد در ارزهای دیجیتال
- ۱۰ درصد در پول نقد
در یک استراتژی تنوع بخشی، برای مثال باید ۲۰ درصد از ارزهای دیجیتالی خود را هم بین چندین نوع رمزارز تقسیم کنید:
- ۷۰ درصد تخصیص برای بیت کوین
- ۱۵ درصد برای ارزهایی با ارزش بازار بالا
- ۱۰ درصد برای ارزهایی با ارزش بازار متوسط
- ۵ درصد برای ارزهایی با ارزش بازار کوچک
هنگامی که تخصیصها انجام شد، عملکرد تمامی آنها را تحت نظر داشته باشید و آنها را به صورت مرتب بررسی کنید. اگر شرایط تخصیصها تغییر کردند، احتمالا زمان آن است که شروع به خرید و فروش داراییها کنید تا دوباره شرایط سوددهی خود را به وضعیت مطلوبی برسانید. در این شرایط باید داراییهایی که بالاترین عملکرد را دارند بفروشید و داراییهایی که عملکرد کمتری دارند را بخرید. البته انتخاب هر یک از داراییها و تنوع بخشیها کاملا بستگی به هدف سرمایهگذاری هر شخص دارد.
ارزهای دیجیتال به عنوان ریسکیترین داراییها شناخته میشوند. در مثال بالا، میتوان تخصیص دارایی را کمی پر ریسک دانست چرا که بخش قابل توجهی از آن برای ارزهای دیجیتال تخصیص داده شده است. اگر میخواهید ریسک خود را کاهش دهید، درصد ارزهای دیجیتال را کم کنید و آن را مثلا به اوراق قرضه اضافه کنید.
این مطلب راهم مطالعه کنید: ۴ پیشنهاد سرمایه گذاری ارز دیجیتال
تنوع بخشی در ارزهای دیجیتال
همانطور که گفتیم، ارزهای دیجیتال پر از ریسک هستند و درست است که در تئوری ما آنها را جزو بخشی از تخصیص دارایی و تنوع بخشی خواندیم، اما این دسته از داراییها نیاز به مراقبت بیشتری دارند. از این جهت که باید روی آنها تحقیق کنید، صبور باشید، احساسات را به استراتژی سرمایهگذاری خود راه ندهید و موارد دیگر. همچنین باید در نظر داشته که قیمت بازار ارزهای دیجیتال به شدت با حرکت قیمت بیت کوین در ارتباط است. به همین دلیل تنوع بخشی در ارزهای دیجیتال کمی غیر معقول به نظر میرسد. بنابراین چطور میتوان به قانون تنوع بخشی پایبند بود وقتی که میگوییم نباید داراییهایی که انتخاب میکنیم با هم در ارتباط باشند؟
در حال حاضر، برخی از آلت کوینها سعی کردهاند تا ارتباط خود را با بیت کوین کاهش دهند. بنابریان میتوان معاملهها را روی این آلت کوینها متمرکز کرد. اما به طور کلی، تنوع بخشی در ارزهای دیجیتال نسبت به داراییهای دیگر سختتر است و بیت کوین به عنوان حکمفرمای رمزارزها، باعث شده که نتوان به درستی تنوع بخشی ایجاد کرد.
مشکلات تخصیص دارایی
تخصیص دارایی بدون شک یکی از قدیمیترین و قدرتمندترین تکنیکهای سرمایهگذاری است اما در عین حال، برخی از استراتژهای تخصیص دارایی برای برخی از سرمایهگذاران مناسب نیستند.
طراحی یک نقشه در این روش از سرمایهگذاری شاید ساده و مستقیم به نظر برسد، اما کلید موفقیت در یک استراتژی تخصیص دارایی خوب، پیادهسازی درست آن است. اگر یک سرمایهگذار قادر نباشد تعصبات و تمایلات خود را کنار بگذارد، قادر نخواهد بود از قدرت این نوع استراتژی به طور کامل بهره ببرد.
یکی دیگر از مشکلاتی که در تخصیص دارایی وجود دارد، باز هم به خود سرمایهگذار برمیگردد، جایی که این شخص قادر به تحمل ریسک نیست و در نتیجه احساسات خیلی زود وارد استراتژی سرمایهگذاری او میشود. در نتیجه این اشخاص باید به سراغ شیوههای خیلی امنتر در سرمایهگذاری بروند.
نتیجه گیری
تخصیص دارایی و تنوع بخشی مفاهیم اساسی برای مدیریت ریسک هستند که صدها سال است در دنیای اقتصاد نقش دارند. با این که این شیوه قدمت بالایی دارد، اما از جمله مفاهیم ایجاد مدیریت استراتژیهای مدرن محسوب میشوند. هدف اصلی از داشتن یک استراتژی تخصیص دارایی این است که تا حد امکان انتظار از بازگشت دارایی را افزایش و ریسک را تا حد ممکن کاهش دهیم. توزیع دارایی و تنوع بخشی بین داراییهای متخلف میتواند این شیوه را بسیار موثر سازد. همچنین باز هم فراموش نکنید از آن جایی که بازار ارزهای دیجیتال وابستگی زیادی به بیت کوین دارد، بنابراین تخصیص دارایی و تنوع بخشی در بازار ارزهای دیجیتال باید با دقت، تحقیق و احتیاط انجام شود.
امیدواریم این مطلب برای شما مفید بوده باشد. اگر به دنبال خرید بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال بدون کمترین معطلی هستید، با ما در ارتباط باشید؛ زیرا این دقیقا همان کاری است که ما در «کوین نیک» برای شما انجام میدهیم. اینجا خرید و فروش انواع ارز دیجیتال، در سریعترین زمان ممکن انجام میشود و در اکثر ساعات شبانه روز، هوای شما را داریم!