تلاش‌ها برای جلوگیری از گسترش ویروس کرونا که به عنوان بزرگ‌ترین خطر دنیا شناخته می‌شود، باعث بحران‌زدگی اقتصاد حال حاضر جهان شده است. بازار سهام در هفته پیش، بزرگ‌ترین کاهش خود از سال ۲۰۰۸ بوده است. اما این نوسانات و جابه‌جایی‌های ناگهانی در بازار تنها خطرات ویروس کرونا نیستند که گریبانگیر بازرگانان وال استریت و همکاران آن‌ها در دیگر کشورها شده‌اند.
درگیر شدن همگانی با ویروسی که به خطری در سرتاسر دنیا تبدیل شده است، اختلالی بی‌سابقه را در رفت و آمد‌ها و کارهای موسسات بانکی ایجاد کرده که در صورت عدم فعالیت آن‌ها، خرید و فروش بسیاری از دارایی‌های اقتصادی از جمله سهام به خطر می‌افتد.
بانک‌های دنیا در تلاش و همکاری با بازرگانان خود هستند تا خارج از مراکز شهر یا حتی از خانه به فعالیت‌های روزانه مهم خود بپردازند. اما با ایجاد هر چه بیشتر محدودیت‌ها توسط دولت‌ها، انجام دورکاری بازرگانان روز به روز اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. ادامه فعالیت در شرایطی که از هم گسستگی معامله‌کنندگان، کارمندان و افراد حاضر در بازارهای اقتصادی از مراکز کاری خود به منظور در امان ماندن از ویروس وجود دارد، امتحان بزرگی برای انعطاف‌پذیری صنعتی است که حداقل از طریق بانک‌های بزرگ، ۱۶۰ میلیارد دلار ایجاد می‌شود. تا قبل از شیوع ویروس، بازار تبادلات وابستگی زیادی به تکنولوژی‌های روز، سیستم‌های نظارتی شدید و حضور فیزیکی کارمندان داشت.
این مطلب راهم مطالعه کنید: ویروس کرونا ، کارمندان شرکت‌های Coinbase و Messari را خانه نشین کرد؟
اما حالا، سیستم‌های نظارتی باید تصمیم بگیرند که چقدر در کنترل تبادلات از راه دور از خود نرمی نشان دهند. به هر حال از آن‌جایی که تبادل کنندگان و بازرگانان باید از راه دور یا از خانه به کار خود ادامه دهند، در عین حال که باید امنیت همچنان برقرار باشد، سیستم‌های نظارتی باید از عملکرد بدون مشکل کارها هم مطمئن شوند. اتفاقات ناگوار همگانی باعث ایجاد ریسک‌های جدیدی می‌شود.
فجایعی نظیر حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر در نیویورک باعث شد تا بسیاری از شرکت‌های اوراق بهادار برای هر اتفاقی در آینده نقشه‌ای داشته باشند. از جنگ و ویروس‌ها گرفته تا حملات سایبری به سیستم‌های مرکزی. اما اتفاقی که باعث تحت تاثیر قرار دادن کل دنیا می‌شود، با این مسائل فرق می‌کند. شیوع ویروس کرونا باعث شد تا ناگهان بانک‌ها و کسب و کارهای اقتصادی، تجارت خود را سازماندهی مجدد کنند و فعالیت‌های خود را از راه دورتر انجام دهند.
در حال شهرهایی نظیر شانگهای، هونگ‌کنگ، سئول در این کار پیش قدم بوده‌اند و میلان هم هفته پیش به جمع آن‌ها پیوسته است. به نظر می‌رسد شهرهایی نظیر لندن و نیویورک هم برای این کار اقدام کنند تا به کار خود ادامه دهند.
در هفته‌های اخیر، برخی از بانک‌های بزرگ در تلاش بوده‌اند تا کارمندان به صورت دور کاری به فعالیت بپردازند تا مطمئن شوند سیستم کاری همچنان در جریان باشد. اما مسئله این است که این اقدام هنوز در سرتاسر جهان امتحان نشده است.
حتی اگر بانک‌ها بتوانند به صورت دورکاری فعالیت کنند، با این حال هنوز قادر نیستند همانند شرایط عادی، با همان حجم فعالیت کنند. چرا که شرکت‌ها شاید به اندازه بانک‌ها، زمینه‌ای آماده برای ادامه فعالیت‌های خود در شرایط بحران نداشته باشند. معاملات اقتصادی در صورتی که بخواهند کاملا منصفانه و بدون ایراد انجام شوند، نیاز به قدرت و هنر بالای ارتباطات درست دارند. در زمینه اقتصادی، فعالیت از خانه می‌تواند سخت‌تر باشد. زمانی که کارمندان بخواهند از راه دور به سیستم‌های اداری خود متصل شوند، نیاز به VPNهای خصوصی کاملا امن و قدرتمندی دارند که از هرگونه حملات سایبری در امان باشد.
اما بعد از آن، مشکلات کنترلی و انطباق وجود دارد. بانک‌ها می‌توانند با سیستم‌های امنیتی خود، کنترل کاری را حفظ کنند، اما از طرفی دیگر، این مشکل برای بازرگانان و عملیات آن‌ها تحت نظارت‌های سختگیرانه قرار دارد. تماس‌های تلفنی آن‌ها با هرگونه مشکلی ثبت و ضبط می‌شود و تمامی عملیات‌های آن‌ها با دقت تحت نظارت قرار دارند.
به همین دلیل است که برخی از بانک‌های اروپایی در تلاش هستند تا با همکاری دولت و دیگر سازمان‌های مرتبط، به بازرگانان اجازه ادامه فعالیت از خانه را بدهند. در هنگ کنگ هم شرکت‌های اوراق بهادار و بانک‌ها با اجرای جلساتی سعی در حل مشکلات عملیاتی خود دارند.
رگولاتورها باید تصمیم بگیرند که یا با نظارت‌های سختگیرانه باعث خاموشی بازار شوند یا اجازه دهند بانک‌ها سیستم نظارتی را برعهده بگیرند تا بازرگانان از راه دور به کار خود ادامه دهند. می‌تواند خوب باشد که شرکت‌های اوراق بهادار این کار را به درستی پیش ببرند و بازارها بتوانند به راحتی به کار خود ادامه دهند. در چین، بازارهایی که از راه دور به کار خود ادامه داده‌اند، توانسته‌اند بدون مشکل به اهداف خود برستند. اما ایجاد پراکندگی بازرگانان باعث می‌شود تا هزینه‌ها و آسیب پذیری‌ها افزایش پیدا کند.
