اتریوم چیست و چطور به چنین جایگاهی رسیده است؟ اتریوم با این که چندین سال پس از بیت کوین ظهور کرد، اما توانست به لطف ویژگی‌های منحصر به فرد خود، به عنوان اولین بلاک چین برای توسعه مواردی فراتر از دنیای اقتصاد انتخاب شود. اما ویژگی‌های اتریوم چیست و چه عناصری باعث شد تا به انتخاب اول توسعه دهندگان تبدیل شود؟ در این مطلب جامع با کوین نیک همراه باشید تا بگوییم اتریوم چیست و چطور به این موفقیت دست پیدا کرده است.
فصل اول: اتریوم چیست
اتریوم چیست و با چه هدفی ساخته شده است؟
اتریوم یک پلتفرم متن باز است که از تکنولوژی بلاک چین برای اجرای اپلیکیشن‌ها و امور مالی غیر متمرکز و امن استفاده می‌کند.
اتریوم یک پلتفرم محاسبه غیر متمرکز است. بهتر است به اتریوم همانند یک لپ تاپ یا یک کامپیوتر شخصی نگاه کنید، اما این پلتفرم فقط روی یک دستگاه اجرا نمی‌شود. در عوض، به صورت یک پارچه روی هزاران هزار دستگاه در سرتاسر جهان اجرا می‌شود. همین مسئله باعث شده تا اتریوم درحقیقت هیچ مالکی نداشته باشد؛ خبری از هیچ گونه شخص یا گروهی که کنترل کل شبکه را برعهده داشته باشند نیست.
اتریوم، همانند بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال، به شما اجازه می‌دهد تا پول دیجیتال خود را از طریق یک شبکه امن جا به جا کنید، کسب درآمد داشته باشید یا سرمایه‌گذارای کنید. اما فرق اتریوم این است که امکانات بسیار بیشتری را در اختیار مردم قرار می‌دهد.
پلتفرم اتریوم اجازه می‌دهد تا کدهای خود را روی این شبکه توسعه دهید، اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز خاص خود را بسازید و حتی با اپلیکیشن دیگر کاربران تعامل برقرار کنید و از آن مهم‌تر به قراردادهای هوشمند دسترسی داشته باشید. به دلیل منعطف بودن بسیار زیاد این پلتفرم، هر گونه برنامه پیچیده‌ای را می‌توان روی اتریوم پیاده و اجرا کرد.
به زبان ساده، ایده اصلی شکل‌گیری اتریوم این بوده است تا توسعه دهندگان بتوانند اپلیکیشن‌ها و برنامه‌های خود را به جای انتشار روی سرورهای متمرکز که مدیریت آن دست اشخاص، شرکت‌ها، دولت‌ها یا بانک‌ها است، روی یک شبکه توزیع شده (غیر متمرکز) اجرا کنند. بنابراین به طور کلی، هیچ شخصی قادر نیست این اپلیکیشن‌ها را متوقف کند، سانسور کند، یا آن را برای همیشه خاموش کند.
فرق اتر با اتریوم چیست
همانطور که می‌دانید، پلتفرم‌های بلاک چین صاحب ارزهای دیجیتال خاص و منحصر به فرد خود هستند. در مورد اتریوم، لازم به ذکر است که خود اتریوم یک ارز دیجیتال نیست، بلکه نام پلتفرم این شبکه است. اتریوم به خودی خود یک پروتکل است. اما ارز دیجیتالی که در این شبکه در گردش قرار دارد، اتر (Ether) یا به صورت مختصر ETH نام دارد.
این مطلب راهم مطالعه کنید: ارز دیجیتال اتریوم چیست؟
چه چیزی باعث شده تا اتریوم تا این حد با ارزش شود؟
همانطور که گفتیم، اتریوم فراتر از یک شبکه ارز دیجیتال است. اتریوم شبکه خود را بدون هیچ محدودیتی در اختیار توسعه دهندگان قرار می‌دهد تا کدها و برنامه‌های خود را روی آن اجرا کنند. به همین منظور، برنامه‌های تولید شده توسط این توسعه دهندگان، غیر قابل دستکاری و غیر قابل توقف خواهند شد؛ چه یک دولت یا چه یک هکر هیچ کدام کار راحتی برای جلوگیری از این اپلیکیشن‌ها و برنامه‌ها ندارند، یا به صورت دقیق‌تر، توانایی این کار را نخواهند داشت.
این اپلیکیشن و برنامه‌ها، در دیتابیس اتریوم (یا همان بلاک چین) اضافه می‌شوند و کدهای آن توسط هیچ شخص خارجی قابل ویرایش نخواهد بود. علاوه بر این، شبکه بلاک چین اتریوم برای همه مشترکین این شبکه شفاف و قابل رویت خواهد بود. بنابراین کاربران قبل از اینکه با یک برنامه یا اپلیکیشن جدید تعاملی داشته باشند، می‌تواند کدهای این اپلیکیشن‌ها را بررسی کنند.
این مسئله اجازه می‌دهد تا هر شخصی، در هر نقطه از دنیا، اپلیکیشنی را اجرا و منتشر کند که هیچگاه خاموش نخواهد شد یا هیچ وقت آفلاین نخواهد شد. جالب‌تر این است که به دلیل وجود یک ارز محلی (اتر)، این اپلیکیشن‌ها قادر هستند در خصوص چگونگی جا به جایی پول دیجیتال، شرایط خاص خود را وضع کنند. این نوع اختیار و برنامه‌ریزی روی اپلیکیشن‌هایی که در شبکه اتریوم قابل انجام هستند، قرارداد هوشمند (Smart Contract) نام دارند. در بسیاری از موارد، این قراردادهای هوشمند حتی بدون دخالت انسان‌ها قابل اجرا هستند.
در ادامه این مطلب بیشتر با بلاک چین اتریوم و قراردادهای هوشمند آشنا خواهیم شد.
بلاک چین اتریوم چیست
بلاک چین، قلب تپنده اتریوم است. بلاک چین همانند یک دیتابیس عمل می‌کند که تمامی اطلاعات پروتکل اتریوم را در خود نگه می‌دارد.
بلاک چین را یک دفتر کل یا یک دیتابیس تصور کنید. در بلاک چین، هزاران بلوک (Block) متصل به یکدیگر وجود دارند که هر کدام از آن‌ها، اطلاعات مختلفی مانند تراکنش‌ها یا اطلاعات مرتبط با اپلیکیشن‌ها را در خود جای داده‌اند. اما تفاوت بلاک چین با دیتاسنترهای سنتی این است که در بلاک چین اطلاعات فقط ثبت می‌شوند و نمی‌توان این اطلاعات را از درون این شبکه خارج یا دستکاری کرد.
دقیقا همین ویژگی است که اجازه می‌دهد هیچ شخصی قدرت دستکاری این شبکه را نداشته باشد.
بلاک چین اتریوم شبیه به بلاک چین بیت کوین کار می‌کند اما با این که هر ۲ وظیفه ذخیره داده‌ها را برعهده دارند، اما عملکرد و چگونگی ذخیره این اطلاعات در بلاک چین اتریوم نسبت به بیت کوین متفاوت است.
روند اضافه شدن اطلاعات در بلاک چین اتریوم نسبت به بیت کوین متفاوت است
بلاک چین اتریوم را همانند یک کتاب تصور کنید که شما دائما به صفحات آن یک صفحه دیگر اضافه می‌کنید. هر یک از صفحات این کتاب، یک بلوک (Block) نام دارند که اطلاعات تراکنش‌های مختلف روی آن نوشته شده است. هنگامی که بخواهیم یک صفحه جدید اضافه کنیم،نیاز است که یک میزان ارزش مخصوص هم در بالای صفحه بنویسیم. این میزان ارزش، به دیگران اجازه می‌دهد تا ببینند که صفحه جدید، بعد از صفحه قبلی اضافه شده است و به صورت تصادفی در این کتاب گنجانده نشده است.
همانند شماره گذاری صفحات یک کتاب. هنگامی که به این ارقام صفحه جدید نگاه کنید، متوجه خواهیم شد که این صفحه، ادامه صفحه قبلی است. برای انجام این کار، شبکه اتریوم از پروسه‌ای به نام هشینگ (Hashing) استفاده می‌کند.
در هشینگ، یک تکه از داده‌ها (در مورد اتریوم، همه داده‌های یک صفحه) وارد می‌شود و سپس این پروسه یک شناسه منحصر به فرد خارج می‌کند که هش (Hash) نام دارد. در یک بلاک چین، شانس این که ۲ تکه از اطلاعات، یک هش مشابه داشته باشند، بسیار پایین است.
همچنین هشینگ در بلاک چین یک پروسه یک طرفه است. به این صورت که می‌توان یک هش را به راحتی محاسبه کرد، اما در مقابل، تقریبا غیر ممکن است تا پروسه یک هش را برای استفاده از اطلاعات گنجانده شده در آن، معکوس کرد. در ادامه این مقاله بیشتر با هشینگ و اهمیت آن در استخراج آشنا خواهیم شد.
هنگامی که صفحات بلاک چین اتریوم به این صورت شماره گذاری شوند، در صورت هرگونه دستکاری یا حذف صفحات، این عیب سریعا مشخص می‌شود.
اتریوم در برابر بیت کوین، تفاوت اتریوم چیست
بیت کوین برای این که یک سیستم پول دیجیتال بین المللی ایجاد کند، به تکنولوژی بلاک چین و مشوق‌های مالی وابسته است. بیت کوین چندین نوآوری جدید و کلیدی دارد که به کاربران سرتاسر دنیا اجازه می‌دهد بدون نیاز به یک مرکز کنترل شده مانند بانک‌ها و دولت‌ها، از آن استفاده کنند. همانطور که می‌دانید، مشترکین بلاک چین، یک برنامه را روی کامپیوتر خود اجرا می‌کنند و این باعث شده تا بیت کوین این امکان را فراهم کند تا کاربران بتوانند روی یک دیتابیس مالی، بدون نیاز به اعتماد و در محیطی غیر متمرکز، با هم توافق داشته باشند.
بیت کوین معمولا به عنوان اولین نسل بلاک چین شناخته می‌شود. شبکه بلاک چین بیت کوین به عنوان یک سیستم بیش از حد پیچیده ساخته نشد و این یک نکته قوت از نظر امنیت محسوب می‌شود. بلاک چین بیت کوین عمدا به صورت غیر قابل انعطاف نگهداری شده تا لایه امنیتی قدرتمند خود را به عنوان پایه‌های این شبکه، در اولویت قرار دهد.
اما نسل دوم بلاک چین‌ها، توانایی‌های بالاتری دارند. فراتر از تراکنش‌های مالی و اقتصادی، این پلتفرم‌ها توانایی قابل توجهی در برنامه‌ریزی دارند. بلاک چین اتریوم برای توسعه دهندگان، شبکه‌ای با آزادی بیشتر برای آزمایش و راه‌اندازی کدها و برنامه‌های خود ایجاد کرد. اپلیکیشن‌هایی که روی این نوع بلاک چین‌ها اجرا می‌شوند، اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (Decentralized Applications) نام دارند که معمولا با نام اختصاری DApps نامیده می‌شوند.
اتریوم، اولین پلتفرم نسل دوم بلاک چین‌ها بود و البته تا این لحظه، برجسته‌ترین بلاک چین نسل دوم هم محسوب می‌شود. این بلاک چین نه تنها ویژگی‌های مشابه‌ای با بیت کوین دارد، بلکه عملکرد بسیار بیشتری را هم در اختیار کاربران قرار می‌دهد. حتی با وجود بیت کوین، اشتباه نیست که بگوییم بلاک چین اتریوم، بسیار بزرگ‌تر از هر بلاک چین دیگری است که تا امروز ساخته شده.
اتریوم چطور کار می‌کند؟
ما می‌توانیم اتریوم را به عنوان یک ماشین حالت (State Machine) معرفی کنیم. این به چه معنی است؟ یک ماشین حالت به این معنی است که در هر زمانی، شما یک صفحه ثبت شده از دارایی‌ها و قراردادهای هوشمند شبکه بلاک چین در اختیار دارید. هر بار که تغییری در این شبکه رخ دهد، حالت و موقعیت این صفحه هم آپدیت می‌شود. این بروزرسانی برای تک تک گره‌ها (نود یا کاربران) بلاک چین ارسال می‌شود و صفحات آن‌ها هم با اخرین تغییرات آپدیت می‌شود.
قراردادهای هوشمندی که روی اتریوم قرار دارند و در حال اجرا هستند، با هر تراکنشی چه از سوی کاربران یا چه از سوی خود قراردادها، دچار تغییر می‌شوند. وقتی یک کاربر تراکنشی را به یک قرارداد ارسال می‌کند، تمامی گره‌های روی شبکه، کدهای آن قرارداد را اجرا و خروجی آن را ثبت می‌کنند.
این مطلب راهم مطالعه کنید: تفاوت اتریوم با بلاک چین به زبان ساده
البته قرار نیست کاربران دائما برای هر آپدیت خود را به کامپیوتر برسانند و گزینه‌های مختلف را کلیک کنند. این کار با استفاده از ماشین مجازی اتریوم (Ethereum Virtual Machine) صورت می‌گیرد. این ماشین قراردادهای هوشمند را به دستورالعملی تبدیل می‌کند تا کامپیوترها قادر به خواندن آن شوند.
برای این که بعد از هر تراکنش، شبکه بلاک چین اتریوم آپدیت شود، از مکانیسم مخصوصی به نام استخراج (Mining) استفاده می‌شود. استخراج اتریوم درست مشابه بیت کوین، با الگوریتم گواه اثبات کار (Proof of Work) صورت می‌گیرد. البته اتریوم در آینده نزدیک روش آپدیت شبکه خود از الگوریتم گواه اثبات کار، به گواه اثبات سهام (Proof of Stake) تغییر خواهد داد که در ادامه با آن آشنا خواهیم شد.
قرارداد هوشمند اتریوم چیست؟
یک قرار داد هوشمند (Smart Contract)، فقط یک سری کد است. از نظر معنایی، این کد نه هوشمند است و نه یک قرارداد. از این جهت ما به آن قرارداد هوشمند می‌گوییم زیرا این کدها تحت یک سری شرایط خاص اجرا می‌شوند و می‌توانند به عنوان یک قرارداد توافقی میان ۲ یا چند شخص عمل کند.
بگذارید به ساده‌ترین زبان ممکن یک قرارداد هوشمند را درک کنیم. یک دستگاه فروش خودکار را در نظر بگیرید. این دستگاه‌های فروش خودکار یک قرارداد بسیار ساده را اجرا می‌کنند. شما بر اساس میزان تعیین شده، سکه را درون دستگاه قرار می‌دهید و در عوض، چیزی که می‌خواهید را دستگاه به شما می‌دهد.
این مطلب راهم مطالعه کنید: قراردادهای هوشمند اتریوم چطور کار می‌کنند؟
یک قرارداد هوشمند هم دقیقا همین منطق را این بار در یک فضای دیجیتالی عملی می‌کند. در یک قرارداد، شما مثلا تعیین می‌کنید که در ازای انتقال ۲ عدد اتر به یک قرارداد هوشمند، هر چیزی که در قرارداد تعیین کرده‌اید، عملی شود.
در حقیقت استفاده از مثال دستگاه فروش خودکار، به یک دانشمند کامپیوتر به نام نیک زابو (Nick Szabo) بازمی‌گردد. او از دستگاه فروش خودکار برای شرح مفهوم قراردادهای هوشمند استفاده کرده است.
قراردادهای هوشمند؛ ویژگی منحصر به فرد اتریوم
در اتریوم، یک قرارداد هوشمند توسط یک توسعه دهنده نوشته می‌شود تا یک ماشین مجازی اتریوم بتواند آن را بخواند. سپس این قرارداد به یک آدرس ویژه ارسال می‌شود تا قرارداد ثبت شود. در این مرحله، هر شخصی می‌تواند از این قرارداد در کار خود استفاده کند و هیچ فرد، گروه یا دولتی هم قادر نیستند آن را پاک کند. تنها در صورتی می‌توان یک قرارداد را پاک کرد که توسعه دهنده در هنگام نوشتن آن، این شرط را هم در قرارداد گنجانده باشد.
هنگامی که قرارداد هوشمند صاحب یک آدرس ثبت شده شود، برای تعامل با آن، کاربران باید مقدار مبلغ تعیین شده به اتریوم را برای آن ارسال کنند. این کار کدهای یک قرارداد را آگاه می‌سازد و سپس تمامی اعضای یک شبکه آن را روی کامپیوتر خود اجرا می‌کنند و هنگامی که شبکه متوجه شود مبلغ مورد نظر برای قرارداد پرداخت شده است، سپس این قرارداد دستور خود را عملی می‌کند.
این یک مثال ساده در خصوص اجرای قرارداد هوشمند است. از این تکنولوژی می‌توان در ساده‌سازی بسیاری از امور کسب و کارها و زندگی بهره برد. پرداخت خودکار کرایه، استفاده از بیمه، املاک، فاکتورها، خرید و فروش محصول و خیلی موارد دیگر.
یک نمونه جالب در مورد استفاده از قراردادهای هوشمند را شرکت Fizzy AXA به کار برده است. این شرکت فرانسوی، بیمه پرواز را به بلاک چین برده است تا با استفاده از این تکنولوژی، یکی از پردردسر‌ترین مشکلات پروازهای امروزی را حل کند. می‌دانید که باز پس گرفتن پول برای پروازهایی که تاخیر خورده یا کنسل شده، بسیار سخت است، حتی اگر بیمه پرواز داشته باشید. این شرکت با استفاده از قراردادهای هوشمند، این قانون را اجرا کرده که اگر پرواز هر شخص بیش از ۲ ساعت تاخیر داشت، پولی که بابت یک بلیط پرواز پرداخت کرده‌اید مستقیما به کارت‌تان بازخواهد گشت.
چه شخصی اتریوم را خلق کرد؟
در سال ۲۰۰۸، یک توسعه دهنده یا یک گروه از توسعه دهندگان ناشناس، اوراق سفید بیت کوین را تحت نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) منتشر کردند. از آن زمان به بعد، این اتفاق باعث تغییر دیدگاه و زمینه دنیای ارزهای دیجیتال شد. چندین سال بعد، یک برنامه نویس جوان به نام ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، در تصورات خود، سعی داشت تا تکنولوژی بیت کوینِ ساتوشی ناکاموتو را به مرحله‌ای جلوتر ببرد و از آن برای هر نوع اپلیکیشنی استفاده کند. این مفهوم و ایده، در نهایت باعث شکل گیری اتریوم شد.
اتریوم برای اولین بار توسط بوترین در سال ۲۰۱۳ در یک پست وبلاگ با عنوان «اتریوم: قرارداد هوشمند نهایی و پلتفرم اپلیکیشن غیرمتمرکز» معرفی کرد. در این پست، ویتالیک بوترین در مورد یک کامپیوتر غیرمتمرکز می‌گوید که با دادن زمان و منابع کافی به آن، قادر است هر اپلیکیشنی را بدون دخالت و دستکاری انسان‌ها اجرا کند.
فصل دوم: اتر چطور تولید می‌شود؟
پیش از این در خصوص استخراج شبکه اتریوم اشاره کوچکی داشته‌ایم. اگر با استخراج بیت کوین آشنا باشید، می‌دانید که پروسه ماینینگ امری ضروری برای افزایش امنیت و آپدیت کردن شبکه بلاک چین است و ماینرها در ازای این کار، بیت کوین پاداش می‌گیرند. در اتریوم، همین اصول پا برجا است.
به منظور پاداش به کاربرانی که برای حفظ امنیت و بروزرسانی شبکه اتریوم هزینه می‌کنند، در ازای آن اتر پاداش می‌گیرند. در ادامه این مطلب بیشتر با استخراج اتریوم آشنا خواهیم شد.
چه مقدار اتر در دنیا وجود دارد؟
تا تاریخ فوریه ۲۰۲۰، میزان کلی عرضه اتر به رقم ۱۱۰ میلیون رسیده بود.
برخلاف بیت کوین، میزان عرضه توکنهای اتریوم از پیش تعیین شده نیست. بیت کوین سعی کرده است تا میزان عرضه خود را به دلایل مختلف محدود و آن را در مدت زمان و پس از هر بار هاوینگ، کمتر و کمتر کند. اتریوم، در دست دیگر، در نظر دارد تا شالوده‌ای را برای اپلیکیشن‌های غیر متمرکز فراهم کند و محدودیتی از این نظر در خصوص این شبکه وجود نداشته باشد.
روش انجام استخراج اتریوم چیست
استخراج، برای امنیت شبکه بلاک چین اتریوم بسیار ضروری و حیاتی است. استخراج یا ماینینگ (Mining) اجازه می‌دهد تا شبکه بلاک چین به صورت منصفانه آپدیت شود و از آن مهم‌تر، اجازه می‌دهد تا شبکه بدون هیچگونه مدیر، تصمیم‌گیرنده یا دخالت یک ارگان، به عملکرد خود ادامه دهد. در استخراج، یک زیر مجموعه از گره‌ها، که با نام ماینرها یا استخراج کنندگان شناخته می‌شوند، قدرت سخت‌افزاری کامپیوتر خود را برای حل پازل‌های رمزنگاری شده شبکه بلاک چین اتریوم به کار می‌گیرند.
این مطلب راهم مطالعه کنید: پاداش استخراج اتریوم چیست و چگونه پاداش‌ها را در اتریوم استخراج کنیم؟
کاری که در اصل آن‌ها انجام می‌دهند، هشینگ یک سری از تراکنش‌های در انتظار و یک سری اطلاعات و داده‌های دیگر است. زمانی که شما در بلاک چین اتریوم یک تراکنش انجام می‌دهید، این تراکنش برای تکمیل شدن وارد صف انتظار می‌شود تا یک ماینر به سراغ آن برود و کار هشینگ را انجام دهد. برای این که یک بلوک (حاوی داده‌ها و تراکنش‌ها) معتبر شناخته شود، میزان هش آن باید کمتر از میزان ارزشی باشد که توسط پروتکل تعیین شده است. اگر این اتفاق با موفقیت انجام نشد، با کمی اصلاح روی یک سری داده‌ها، می‌توانند این کار را دوباره انجام دهند.
ماینینگ به منظور حفظ امنیت بلاک چین اتریوم بسیار مهم است
برای رقابت با دیگران، ماینرها نیاز به این دارند تا پازل‌ها را در سریع‌ترین زمان ممکن هش کنند. معیار سنجش سرعت و قدرت این کار را در هش ریت (Hash Rate) یا نرخ هش محاسبه می‌کنند. هر چقدر که نرخ هش بیشتری روی شبکه باشد، پازل‌ها سخت‌تر حل می‌شوند. پس از این که یک ماینر توانست برای یک پازل راه حل را پیدا و آن را به شبکه اضافه کند، برای دیگر مشترکین شبکه راحت خواهد بود تا اعتبار آن بلوک را در شبکه بسنجند.
همانطور که می‌توانید تصور کنید، انجام هشینگ با بالاترین سرعت ممکن و بدون توقف، عملی گران قیمت است. نیاز به سخت‌افزارهای مخصوص گران و هزینه‌های برق، باعث شده تا هر شخصی قادر نباشد به سراغ ماینینگ برود. بنابراین افرادی که به عنوان ماینر به این کار مشغول می‌شوند، پاداش دریافت می‌کنند. این پاداش شامل هزینه تکمیل تراکنش‌های در انتظار و اترهای جدید است. تا زمان نگارش این مطلب، میزان پاداش اترهای دریافتی، ۲ عدد است. به همین دلیل به این عمل ماینرها، گواه اثبات کار (Proof of Work) گفته می‌شود.
تغییر اتریوم از شیوه ماینینگ به شیوه سهام‌داری
تا زمان نگارش این مطلب، اتریوم برای تکمیل تراکنش‌ها و امنیت شبکه به صورت غیرمتمرکز، نیاز به انجام عمل ماینینگ دارد، درست مانند بیت کوین. اما اتریوم در تلاش است تا شیوه گواه اثبات کار، به سمت شیوه گواه اثبات سهام برود. در این روش، به جای این که این ماینرها باشند که تراکنش‌ها را تکمیل می‌کنند، این اعتبارسنج‌ها خواهند بود که این کار را برعهده خواهند گرفت. برای اطلاعات بیشتر و درک تفاوت میان گواه اثبات کار و گواه اثبات سهام، می‌توانید مطلب اختصاصی کوین نیک را در این خصوص مطالعه کنید:
این مطلب راهم مطالعه کنید: تفاوت میان گواهی اثبات کار و گواهی اثبات سهام چیست؟
سوخت اتریوم چیست
پیش‌تر در خصوص چگونگی انجام قراردادهای هوشمند صحبت کردیم. در نگاه کلی، اجرای آن بسیار ساده به نظر می‌رسد. اجرای یک تراکنش در شبکه بزرگ بلاک چین، به قدرت محاسباتی گران قیمتی نیاز ندارد. اما شما یک تراکنش را فقط روی کامپیوتر خود اجرا نمی‌کنید، بلکه یک تراکنش در شبکه بلاک چین اتریوم، روی تمامی کامپیوتر مشترکین اکوسیستم اتریوم اجرا می‌شود.
این مسئله باعث ایجاد یک سوال می‌شود: چه اتفاقی رخ خواهد داد اگر هزاران هزار نفر از مردم قراردادهای هوشمند پیچیده خود را اجرا کنند؟ مخصوصا این مورد هم وجود دارد که برخی‌ها، قراردادهای خود را دائما باید تمدید یا دوباره اجرا کنند. به همین دلیل مهم است که تمامی گره‌های شبکه اتریوم، قراردادهای موجود را به طور نامحدود روی سیستم خود اجرا کنند. به همین دلیل این باور ایجاد می‌شود که این میزان از محاسبات و اجرای قراردادها، منابع زیادی را مصرف می‌کند و احتمالا یک شبکه قادر به تحمل این بار نخواهد بود.
اتریوم برای تحمل بار تراکنش‌های فراوان، از سوخت استفاده می‌کند
اما خوشبختانه، اتریوم فکر این مسئله را هم در سر داشته و برای کاهش این خطر، مفهومی به نام سوخت (Gas) را معرفی کرده است. درست همانند این که ماشین شما بدون سوخت کار نمی‌کند، قراردادها هم بدون سوخت قابل اجرا نیستند. قراردادها، مقداری سوخت را در قوانین خود تعیین می‌کند و کاربران برای این که بتوانند این قرارداد را با موفقیت اجرا کنند، باید برای آن پول پرداخت کنند. اگر سوخت به اندازه کافی وارد یک قرارداد نشود، این قرارداد متوقف خواهد شد.
به طور کلی، سوخت اتریوم، یک مکانیزم پرداخت هزینه برای اجرا است. همین مفهوم هم برای انجام تراکنش‌ها کاربرد دارد. ماینرها زمانی انگیزه به تکمیل تراکنش‌ها پیدا خواهند کرد که از آن سود ببرند. بنابراین اگر یک شخص هزینه انجام تراکنش خود را بسیار پایین و ناچیز اعلام کند، ممکن است این تراکنش برای مدت طولانی توسط ماینرها تکمیل نشود.
اتر و سوخت یکی نیستند
میانگین قیمت سوخت اتریوم معمولا نوسان زیادی دارد و میزان آن غالب اوقات توسط ماینرها تصمیم‌گیری می‌شود. هنگامی که یک تراکنش انجام می‌دهید، مبلغ سوخت اتریوم را با اتر پرداخت می‌کنید؛ درست همانند هزینه‌های تراکنش بیت کوین. اگر شبکه اتریوم از تراکنش‌ها انباشته شود و خیلی از کاربران شروع به انجام معاملات زیادی کنند، احتمال بالا رفتن قیمت سوخت برای انجام شدن هر چه سریع‌تر معاملات هم وجود دارد. در نقطه مقابل، زمانی که در شبکه فعالیت زیادی وجود نداشته باشد، قیمت سوخت هم کاهش می‌یابد.
در حالی که قیمت سوخت اتریوم متغیر است، تمامی عملیات روی شبکه اتریوم، شامل یک میزان سوخت مقطوع هستند. به این معنی که انجام قراردادهای هوشمند، سوخت بسیار بیشتری نسبت به تراکنش‌های ساده مصرف می‌کنند. به همین دلیل، میزان سوخت، معیاری برای سنجش قدرت محاسباتی است. این مسئله تضمین می‌کند که سیستم می‌تواند بنا به میزان منابعی که یک قرارداد مصرف می‌کند، هزینه آن را هم برآورد کند.
به طور کلی، سوخت اتریوم، کسری از اتر است. به همین دلیل، برای تعیین آن ما از واحد کوچکتری به نام Gwei استفاده می‌کنیم. یک Gwei معادل است با ۱ میلیاردم ۱ اتر.
سوخت و محدودیت سوخت اتریوم چیست
تصور کنید که فاطمه می‌خواهد تراکنشی را برای یک قرارداد انجام دهد. او باید تصمیم بگیرد که چقدر می‌خواهد برای سوخت قرارداد خود خرج کند. او می‌تواند این کار را با استفاده از سایت ETH Gas Station انجام دهد. فاطمه برای اینکه بتواند ماینرها را تحریک کند تا هر چه سریع‌تر تراکنش او را انجام دهند، باید قیمت مناسب و قابل توجهی را تعیین کند.
اما در عین حال نیاز است تا او یک محدودیت سوخت هم برای خود تعیین کند تا از خرج‌های اضافی در امان بماند. ممکن است در طول انجام یک قرارداد، همه چیز آن طور که فاطمه تصور می‌کرد پیش نرود. در صورت اعمال محدودیت سوخت، فاطمه تضمین کرده است که در صورت به هم خوردن قرارداد، پس از اینکه مقداری سوخت مصرف شد، تمامی عملیات‌ها متوقف شود. با این کار قرارداد شکست می‌خورد، اما در عوض، فاطمه مجبور نیست هزینه بسیار بیشتری را نسبت به توافق اولیه خود پرداخت کند.
شاید در نگاه اول، انجام این کار کمی پیچیده به نظر برسد. اما فراموش نکنید که تکنولوژی‌های امروزی به سمتی در حرکت هستند که کار حتی برای افرادی با کمترین تجربه هم آسان باشد. بنابراین شما میزان سوخت و محدودیت سوخت را تعیین می‌کنید و سپس این کیف پول دیجیتال شما خواهد بود که دیگر کارها را برعهده خواهد گرفت. به زبان کوتاه، میزان سوخت، تعریف می‌کند که ماینرها چقدر سریع‌تر از سایر تراکنش‌ها، به سراغ انجام کار شما بیایند و محدودیت سوخت، تعریف می‌کند که حداکثر میزانی که برای انجام تراکنش‌ها پرداخت خواهید کرد چقدر است.
استخراج یک بلوک اتریوم چقدر است؟
میانگین مدت زمان استخراج یک بلوک جدید و اضافه شدن آن به زنجیره شبکه، بین ۱۲ الی ۱۹ ثانیه است. اما این مدت زمان پس از تغییر شبکه به روش گواه اثبات سهام، تغییر خواهد کرد و اضافه شدن بلوک‌ها بسیار سریع‌تر انجام خواهد شد.
توکنهای اتریوم چیست
یکی از پر درخواست‌ترین ویژگی‌های اتریوم، این است که کاربران می‌توانند دارایی‌های خود را روی آن بسازند، آن را ذخیره کنند و همانند اتر آن را جا به جا کنند. این دارایی‌ها را می‌توان از طریق قراردادهای هوشمند ایجاد کرد. بنابراین توسعه دهندگان قادر هستند تا پارامترهای خود را برای توکن‌هایی که ایجاد می‌کنند، تعیین کنند.
این که چه مقدار از این توکن عرضه شود، چگونه این توکن‌ها منتشر شوند، این که آیا قابل تقسیم هستند یا نه، این که آیا این توکن‌ها قابل تعویض خواهند بود یا نه، و بسیاری از قوانین مختلف دیگر، تمامی اختیاراتی هستند که توسعه دهندگان می‌توانند در هنگام تولید آن‌ها برنامه نویسی کنند. یکی از برجسته‌ترین استانداردهای فنی که اجازه خلق توکن‌ها را در اتریوم ایجاد می‌کند، ERC-20 نام دارد و به همین دلیل است که بسیاری از توکنهای اتریوم به توکن ERC-20 مشهور هستند.
این مطلب راهم مطالعه کنید: توکن اتریوم چیست؟
عملکرد توکن‌ها به نوآوران تمامی صنایع اجازه می‌دهند تا راه و روش‌های نوینی را در زمینه تکنولوژی و اقتصادی پیش بگیرند. از انتشار توکنهای منحصر به فرد برای یک اپلیکیشن گرفته تا تولید توکنهای خاص با پشتیبانی از دارایی‌های فیزیکی. توکن‌ها دارای انعطاف بسیار بالایی برای استفاده در موارد مختلف هستند. لازم به ذکر است که توکن‌ها تازه در اول مسیر خود قرار دارند و باید انتظار راه‌های بسیار خلاقانه‌تری برای استفاده از آن‌ها را داشته باشیم.
تفاوت توکن با کوین اتریوم چیست
می‌توانید برای درک هرچه بیشتر تفاوت توکن با کوین‌ها، ویدیوی زیر را با زیرنویس فارسی تماشا کنید:
فصل سوم: شروع کار با اتریوم
در فصل سوم از مقاله تعریف اتریوم، به سراغ چگونگی خرید و فروش اتر خواهیم رفت.
راه و روش خرید اتریوم چیست و چطور می‌توان آن را فروخت؟ چه چیزهایی می‌توان با اتریوم خرید؟ تکلیف گم شدن اتریوم چیست و آیا می‌توان آن‌ها را بازگرداند؟ کیف پول داغ و کیف پول سرد اتریوم چیست و از چه طریقی می‌توانم اترهای خودم را ذخیره کنم؟ در ادامه این مطلب از کوین نیک، به تمامی این سوالات پاسخ خواهیم داد.
چطور می‌توانم اتر بخرم؟
خرید و فروش اتر، کاملا همانند خرید و فروش بیت کوین است. تنها کافی است وارد یکی از پلتفرم‌های صرافی ارزهای دیجیتال شوید. مراحل ثبت نام را انجام دهید و سپس ارز دیجیتالی که می‌خواهید و شیوه پرداخت (دلار، یورو، پوند، رمزارز و…) را انتخاب کنید. پس از پرداخت مبلغ، اتریوم یا ارزهای دیجیتال دیگر به حساب‌تان واریز خواهند شد. سپس می‌توانید مبلغ درون حساب خود را به کیف پول منتقل کنید.
البته مراحل ثبت نام ممکن است نسبت به صرافی‌ای که انتخاب می‌کنید، متفاوت باشد. معمولا برای احراز هویت نیاز است تا یک حساب بانکی، پاسپورت، عکس و یک سری مدارک دیگر را در اختیار صرافی بگذارید.
چطور در ایران اتر بخریم؟
با این که اتریوم همانند بیت کوین مرز و بوم نمی‌شناسد و از هر نقطه دنیا می‌توان خرید و فروش اتر را انجام داد، اما مشکل این است که برای خرید اتر از صرافی‌های خارجی، نیاز است که کارت‌های اعتباری یا حساب بانکی مناسبی داشته باشیم که این صرافی‌ها پشتیبانی کنند. همچنین ثبت نام و تایید هویت در این صرافی‌ها برای هر شخصی در ایران آسان نیست. از آن جایی که این مسئله برای خیلی از ما ایرانی‌ها مشکل ساز است، بنابراین نیاز به پلتفرمی داریم که بتوان به راحتی با کارت بانکی داخلی خود اتر بخریم.
جای نگرانی نیست، زیرا با خیالی آسوده می‌توانید از سایت کوین نیک، خرید اتر خود را انجام دهید یا اترهای‌تان را بفروشید. تنها کافی است پس از ثبت نام و احراز هویت، وارد داشبورد خود شوید و با مطالعه راهنمای خرید اتر در کوین نیک، کار خود را آغاز کنید.
اما اگر علاقه‌ای به احراز هویت نداشته باشم چطور؟ روش جا به جایی خصوصی ارز دیجیتال شبکه اتریوم چیست و چطور انجام می‌شود؟ برای این کار باید به سراغ بازارها و صرافی‌های همتا به همتا برویم.
چطور از طریق روش همتا به همتا اتر بخریم؟
یک صرافی همتا به همتا (Peer to Peer) اجازه می‌دهد تا کاربران، بدون نیاز به یک صرافی واسطه، مستقیما ارز دیجیتال را یک کیف پول به کیف پول شخص مقابل ارسال کنند. به همین دلیل، به این گونه صرافی‌های دیجیتال، صرافی غیرمتمرکز گفته می‌شود. در یک پلتفرم همتا به همتا، صرافی هیچ وظیفه‌ای بیشتر از ایجاد یک راه ارتباطی میان خریدار و فروشنده بازی نمی‌کند. در این پلتفرم‌ها، تمامی قوانین برعهده خود خریداران و فروشندگان است. در ادامه به تعریف مختصری از صرافی متمرکز و صرافی غیر متمرکز می‌پردازیم.
این مطلب راهم مطالعه کنید: راهنمای کامل اتریوم ؛ همه آن چیزی که درباره اتریوم باید بدانید
صرافی متمرکز ارز دیجیتال اتریوم چیست
همانطور که می‌دانید، یکی از ویژگی‌های ارزهای دیجیتالی نظیر بیت کوین و اتریوم، غیرمتمرکز بودن آن‌ها است. اما شاید وقتی حرف از صرافی متمرکز و غیرمتمرکز زده می‌شود، کمی احساس سردرگمی کنید. اگر بخواهیم به زبان ساده بیان کنیم، صرافی‌های متمرکز (Centralized Exchanges)، به پلتفرم‌های آنلاینی گفته می‌شوند که فضایی را روی سرورهای خود فراهم می‌کنند تا مردم بتوانند روی آن به خرید و فروش ارز دیجیتال بپردازند.
اما چرا به آن‌ها صرافی متمرکز می‌گوییم؟ به این دلیل به این صرافی‌ها، صرافی متمرکز گفته می‌شود زیرا شما برای انجام معامله، باید پول فیات (مانند دلار، پوند یا یورو) یا ارز دیجیتال خود را وارد این صرافی‌ها کنید. با این کار، پول شما در حساب کاربری‌تان روی صرافی ذخیره می‌شود و دیگر روی کیف پول شخصی‌تان نیست. به اصطلاح فنی‌تر، این صرافی‌ها حضانت دارایی‌های دیجیتالی شما را برعهده می‌گیرند. البته که این صرافی‌ها قرار نیست مانند بانک‌ها، روی دارایی‌تان کنترل داشته باشند و بدون هیچ دردسری قادر خواهید بود سرمایه خود را از این پلتفرم‌ها بیرون بکشید و درون کیف پول دیجیتال خود نگهداری کنید.
به امنیت صرافی های متمرکز توجه داشته باشید
اما باید این نکته را هم در ذهن داشته باشید که یک صرافی دیجیتال، به هر حال یک اپلیکیشن است. یک اپلیکیشن ممکن است ناگهان خاموش شود، ممکن است آفلاین شود، ممکن است صاحب آن کلاهبردار از آب در بیاید یا حتی ممکن است یک هکر قادر باشد به آن نفوذ کند و تمامی پول کاربران را بالا بکشد.
این مطلب راهم مطالعه کنید: صرافی اتریوم چیست
بنابراین بسیار مهم است که در هنگام انتخاب یک صرافی، به امنیت و شهرت آن توجه داشته باشید. یک صرافی نامطمئن هر آن ممکن است هک شود و یا به هر دلیلی خاموش شود. به این صورت تمامی دارایی‌های خود را از دست خواهید داد و هیچ شخصی نیست که برای پس گرفتن این پول‌ها به شما کمک کند.
برخی از مردم ترجیح می‌دهند تا پس از هرگونه معامله، دارایی‌های خود را از این پلتفرم‌ها بیرون بکشند و به کیف پول مطمئن خود واریز کنند. برخی تریدرهای روزانه هم ترجیح می‌دهند به دلیل راحتی کار، هر چند وقت یک بار پولهای خود را به کیف پول‌شان واریز کنند.
صرافی غیرمتمرکز ارز دیجیتال اتریوم چیست
صرافی‌های غیرمتمرکز (Decentralized Exchanges) کاملا مسیری متفاوت را نسبت به صرافی متمرکز طی می‌کنند. وقتی که از یک صرافی غیرمتمرکز استفاده می‌کنید، هیچ گونه حضانتی از سوی صاحب آن صرافی وجود ندارد. در حقیقت، شما مستقیما با طرف مقابل خود معامله می‌کنید و نیازی نیست پول و دارایی خود را به حساب کاربری‌تان روی این صرافی بریزید.
برای انجام یک معامله با یک فرد، پس از توافق نهایی با او به هر شکلی، ارز دیجیتال را مستقیما به کیف پول طرف مقابل واریز می‌کنید. یا شما آدرس کیف پول خود را به طرف مقابل می‌دهید تا پس از توافقات نهایی، او ارزهای دیجیتال مورد نظر را برای‌تان ارسال کند. این توافق که به صورت مستقیم انجام می‌شود، به لطف قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) صورت می‌گیرد.
از آن جایی که هیچ مرکزی وجود ندارد که وظیفه نگهداری ارزهای دیجیتال را روی پلتفرم خود برعهده بگیرد، برخی‌ها بر این باور هستند که پلتفرم‌های صرافی غیرمتمرکز ارز دیجیتال، از امنیت بالاتری نسبت به صرافی‌های متمرکز برخوردار هستند. یکی از ویژگی‌هایی که صرافی‌های غیرمتمرکز را جذاب می‌کند، عدم نیاز به احراز هویت است. برای استفاده از یک صرافی غیرمتمرکز، فقط نیاز به یک آدرس کیف پول دیجیتال دارید.
البته باید به این نکته توجه داشته باشید که در استفاده از یک صرافی غیر متمرکز این خود شما هستید که باید تمامی مراحل را با دقت انجام دهید تا ناگهان به هر دلیلی، یا با هر اشتباهی، دارایی خود را از دست ندهید. بنابراین تخصص و دقت در انجام معاملات روی این صرافی‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است و وظیفه تک تک مراحل آن بر عهده خود شما خواهد بود.
بهتر است زمانی به سراغ یک صرافی همتا به همتا بروید که طرف مقابل خود را به خوبی می‌شناسید و به راحتی می‌توانید با او توافق کنید.
با اتر چه چیزهایی می‌توان خرید؟
بر خلاف بیت کوین، اتریوم قصد نداشته است تا فقط در شبکه‌های مالی و ارزهای دیجیتال فعالیت کند. اتریوم پلتفرمی است برای ساخت اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و به عنوان یک توکن قابل معامله، اتر همانند یک سوخت برای اکوسیستم اتریوم کار می‌کند. بنابراین، بهره اصلی اتر، استفاده از آن در خود شبکه اتریوم است.
البته که می‌توانید اتر را همانند بیت کوین در صرافی‌ها داد و ستد کنید و از آن سود ببرید. همچنین می‌توانید با اتر به خرید محصولات یا سرویس‌های مورد علاقه خود بپردازید، به شرطی که فروشگاه مورد نظر شما از اتر پشتیبانی کند.
این مطلب راهم مطالعه کنید: خرید اتر بدون هزینه اضافی؛ صرافی‌های همتا به همتا اتریوم چیست
موارد استفاده اتریوم چیست
از اتریوم برای چه کاری استفاده می شود؟ مردم می‌توانند از اتر، ارز دیجیتال رسمی اتریوم، به عنوان پول دیجیتال یا وثیقه استفاده کنند. خیلی‌های دیگر هم هستند که اتر را مانند بیت کوین، ذخیره ارزش (Store of Value) می‌دانند. اما برخلاف بیت کوین، شبکه بلاک چین اتریوم قدرت برنامه‌ریزی بسیار بیشتر و منعطف‌تری دارد.
به همین دلیل با اتریوم خیلی کارهای بیشتری می‌توان انجام داد. اتریوم قلب اپلیکیشن‌های اقتصادی غیرمتمرکز، بازارهای غیرمتمرکز، صرافی‌ها، بازی‌ها و غیره است و اتر را می‌توان رگ‌های این پلتفرم دانست تا سیستم بتواند به کار خود ادامه دهد. برای آشنایی با برخی از موارد استفاده از بلاک چین، می‌توانید مطالب زیر را در کوین نیک مطالعه کنید:
- کاربرد بلاک چین در دنیای هنر
- کاربرد بلاک چین در بانکداری
- کاربرد بلاک چین در صنعت بازی‌های ویدیویی
- کاربرد بلاک چین در انتقال پول بین‌المللی
- کاربرد بلاک چین در دولت
- کاربرد بلاکچین در بهداشت و درمان
اگر اترهای من گم شود چه اتفاقی رخ خواهد داد؟
از آن جایی که هیچ بانکی در دنیای ارزهای دیجیتال دخالت ندارد، شما خودتان وظیفه کنترل و نگهداری سرمایه‌تان را برعهده دارید. می‌توانید کوین‌های خود را درون یک صرافی نگه‌دارید یا آن‌ها را روی کیف پول شخصی‌تان حفظ کنید. بسیار مهم است که به خاطر داشته باشید اگر ارزهای دیجیتال را روی کیف پول خود نگهداری می‌کنید، حتما باید توجه به شدت زیادی روی حفظ کلید Seed Phrase خود داشته باشید. Seed Phrase تنها راهی است که در صورت از دست رفتن دسترسی به کیف پول، می‌توانید سرمایه خود را بازگردانید.
آیا تراکنش‌های اتریوم قابل بازگشت هستند؟
هنگامی که داده‌ها به شبکه بلاک چین اتریوم اضافه شوند، تقریبا غیر ممکن خواهد بود که بتوان این داده‌ها را دستکاری یا پاک کرد. به این معنی که وقتی شما یک تراکش انجام دهید، دیگر همانند یک تخت سنگ بزرگ در این شبکه نمی‌توان آن را تکان داد. بنابراین همیشه باید قبل از تایید هرگونه تراکنش، چندین بار آدرس ارسال ارز دیجیتال را بررسی کنید. اگر قصد دارید مبلغ بسیار زیادی را جا به جا کنید، بد نیست ابتدا یک مقدار کوچک از مبلغ را ابتدا ارسال کنید تا از آدرس مورد نظر خود مطمئن شوید.
یک آدرس اتریوم همانند نمونه زیر است:
0x89205A3A3b2A69De6Dbf7f01ED13B2108B2c43e7
آیا تراکنش‌های اتریوم خصوصی هستند؟
خیر. تمام تراکنش‌هایی که به بلاک چین اتریوم اضافه می‌شوند، به صورت عمومی قابل مشاهده هستند. حتی با این که نام واقعی شما روی آدرس اتریوم شما نیست، می‌توان با ابزار و روش‌های مختلف، آن آدرس را به دیگر فعالیت‌های هویت شما متصل کرد. مگر آن که از آن دست افرادی هستید که هیچگاه تحت هیچ شرایطی اطلاعات شخصی خود را در اینترنت استفاده نکرده باشید.
آیا می‌توانم با اتریوم درآمدزایی کنم؟
از آن جایی که اتریوم همانند بیت کوین یک دارایی پرنوسان است، به همان اندازه که می‌توانید با اتریوم پول به دست بیاورید، به همان صورت هم می‌توانید پول از دست بدهید. برخی از مردم روی اتر سرمایه‌گذاری بلند مدت انجام می‌دهند و بر این باور هستند که شبکه اتریوم به یک لایه حیاتی قابل برنامه‌ریزی و جهانی تبدیل خواهد شد که بسیاری از امور زندگی ما به آن وابسته است. برخی‌های دیگر هم از اتریوم برای تبادل با دیگر ارزهای دیجیتال استفاده می‌کنند. با این حال، با این که ۲ روش می‌توانند سود بخش باشند، در عین حال ریسک مالی خود را دارند.
در حالی که اتر، چرخ دنده‌های اصلی اپلیکیشن‌های مالی غیرمتمرکز را به حرکت در می‌آورد، همچنین می‌توان با آن وام داد، می‌توان از آن به عنوان وثیقه برای دریافت وام استفاده کرد، می‌توان در سیستم سهام‌داری از آن بهره برد و ۱۰ها کار دیگر.
این مطلب راهم مطالعه کنید: ۵ شاخص تحلیل تکنیکال که برای آنالیز ارزهای دیجیتال باید بدانید
هر شخصی باور خاص خود را برای سرمایه‌گذاری روی ارزهای دیجیتال دارد. بعضی از مردم باور دارند که فقط بیت کوین مناسب سرمایه‌گذاری است. برخی‌های دیگر آینده بهتری را برای اتر متصور هستند. هر تصمیمی که می‌گیرید، بسیار مهم است که پیش از هرگونه سرمایه‌گذاری تحقیقات جامعی انجام دهید. تحلیل بازار، تحلیل فاندامنتال، تحلیل تکنیکی، خواندن و پیش بینی نمودارها، دنبال کردن اخبار و غیره، همه و همه برای موفقیت در سرمایه‌گذاری روی ارزهای دیجیتال دخیل هستند.
چطور می‌توانم اتر را ذخیره کنم؟
اگر قصد دارید به صورت دائم به داد و ستد بپردازید، بهتر است اترهای خود را در یک صرافی مطمئن مانند بایننس یا کوین بیس نگهداری کنید و در صورت توقف فعالیت، آن‌ها را به کیف پول خود بازگردانید. صرافی‌هایی مانند بایننس، پروتکل‌های امنیتی بالایی را ایجاد کرده‌اند تا از دارایی مردم در برابر خطرات احتمالی حفاظت کنند. اما شما باید همیشه در خصوص نگهداری ارز دیجیتال در صرافی‌ها محتاطانه عمل کنید. برای بالاترین حد امنیت نگهداری ارز دیجیتال، بهتر است به سراغ کیف پول ارز دیجیتال بروید.
کیف پول اتریوم چیست
یک کیف پول ارز دیجیتال، وسیله‌ای است که کلیدهای خصوصی شما را نگهداری می‌کند. البته این طور نیست که بتوانید خود ارزهای دیجیتال را در این کیف پول‌ها نگهداری کنید. ارزهای دیجیتالی که در اختیار دارید، در شبکه بلاک چین حفظ می‌شوند و تنها زمانی قابل جا به جایی هستند که شما به عنوان صاحب این ارزها، با استفاده از کلید خصوصی، اجازه انتقال آن‌ها را صادر کنید. اگر کلید خصوصی گم شود؟ ارزهای دیجیتال شما برای همیشه در شبکه بلاک چین باقی می‌مانند و غیرقابل استفاده خواهند ماند.
برای این که بتوانید امنیت کلیدهای خصوصی خود را تامین کنید، باید به سراغ کیف پول ارز دیجیتال بروید. کیف پولهای ارزهای دیجیتال اجازه می‌دهند تا کلیدهای خصوصی خود را در آن‌ها حفظ کنید. انواع و اقسام کیف پولهای ارز دیجیتال وجود دارد که هر کدام عملکرد منحصر به فرد خود را دارند. کیف پول موبایلی، کیف پول نرم‌افزاری، کیف پول سخت‌افزاری و کیف پول کاغذی، از جمله انتخاب‌های شما برای مالکیت یک کیف پول هستند.
این مطلب راهم مطالعه کنید: کیف پول ضد کوانتوم EnQlave برای نگهداری اتریوم معرفی شد
کیف پولهای داغ یا Hot Wallets اتریوم چیست
یک کیف پول داغ، نرم‌افزاری است که به هر شکلی، به اینترنت متصل است. این نوع کیف پول‌ها معمولا به شکل نرم‌افزارهای دسکتاپ یا اپلیکیشن‌های موبایلی هستند و اجازه می‌دهند به راحتی بیت کوین‌های خود را دریافت یا ارسال کنید. از آن جایی که این کیف پول‌ها همیشه آنلاین هستند، بنابراین برای پرداخت یا خرید و فروش سریع، کارایی بیشتری دارند. این کیف پول‌ها برای معامله‌گرانی که روزانه خرید و فروش می‌کنند، بهترین گزینه محسوب می‌شوند.
اما در عین حال باید توجه داشت که به دلیل آنلاین بودن دائمی کیف پولهای داغ، خطر هک شدن همیشه آن‌ها را تهدید می‌کند؛ یا حتی یک سهل‌انگاری از سوی شما خوراک کلاهبرداران را جور کرده است. البته که می‌توان امنیت این‌گونه کیف پول‌ها را هم به خوبی تامین کرد. مطلب زیر به شما در این امر کمک خواهد کرد:
این مطلب راهم مطالعه کنید: چگونه امنیت کیف پول موبایلی ارز دیجیتال خود را فراهم کنیم؟
کیف پولهای داغ یا Cold Wallets اتریوم چیست
کیف پولهای ارزهای دیجیتال که در معرض اینترنت قرار ندارند، کیف پولهای سرد نامیده می‌شوند. این کیف پول‌ها، بسیار امن‌تر هستند و به دلیل آنلاین نبودن، از شر هکرها و کلاهبرداران به دور هستند. اما از طرفی دیگر، خرید و فروش با استفاده از این کیف پول‌ها زمان‌بر است. کیف پولهای سرد به صورت کیف پول سخت‌افزاری یا کیف پول کاغذی در دسترس قرار دارند.
- کیف پول سخت افزاری چیست و چرا باید از آن استفاده کنید
- کیف پول کاغذی بیت کوین چیست و به چه کار می‌آید؟
فصل چهارم: آینده اتریوم
مقیاس‌پذیری اتریوم، اتریوم ۲، گواه اثبات سهام، از جمله مسائلی هستند که در ادامه در مورد آن‌ها صحبت خواهیم کرد.
مقیاس پذیری اتریوم چیست
به زبان ساده، مقیاس پذیری به معیاری برای یک سیستم گفته می‌شود که توانایی بزرگ شدن داشته باشد. برای مثال در دنیای کامپیوترها و محاسبات، یک شبکه یا سرور را می‌توان بزرگ‌تر کرد تا قادر باشد خواسته‌ها، نیازها و کاربران بیشتری را پوشش دهد.
در دنیای ارزهای دیجیتال، مقیاس به چگونگی یک شبکه بلاک چین برای بزرگ‌تر شدن و پوشش دادن تعداد بیشتر کاربران گفته می‌شود. تعداد کاربر بیشتر به معنی تعداد عملیات تراکنش بیشتر است.
چرا اتریوم به مقیاس پذیری نیاز دارد؟
طرفداران اتریوم بر این باور هستند که شبکه بلاک چین اتریوم پلتفرم آینده اینترنت خواهد بود که با نام وب ۳ (Web 3.0) شناخته می‌شود. این نسخه از وب قادر است تا به کلی با حذف تمامی واسطه‌های حاضر در مدیریت اینترنت دولت‌ها، این بستر را به فضایی غیر متمرکز تبدیل کند، حریم خصوصی در آن کاملا رعایت شود، قدرت ضد سانسور به آن اضافه شود و مدیریت کامل داده‌ها در اختیار کاربران قرار بگیرد. وب ۳ از طریق محاسبات توزیع شده به لطف قراردادهای هوشمند قابل دسترس خواهد بود.
اما برای دستیابی کامل اتریوم به چنین مرحله‌ای، این پلتفرم نیاز دارد تا به شکل عظیم و گسترده‌ای، تعداد تراکنش‌های خود را گسترش دهد؛ البته بدون این که آسیبی به شبکه غیرمتمرکز خود وارد کند. در حال حاضر، اتریوم همانند بیت کوین، دارای محدودیت حجم تراکنش‌ها توسط بلوک‌ها نیست. اما در عوض، اتریوم با مسئله‌ای به نام محدودیت سوخت بلوک‌ها رو به رو است که فقط مقدار مشخصی از سوخت را می‌توان درون یک بلوک جا داد. همانطور که پیش‌تر توضیح دادیم، هر اتریوم به واحد‌های کوچکتری به نام گوی (Gwei) تقسیم می‌شود.
اتریوم با محدودیت سوخت بلوک‌ها روبه‌رو است
برای مثال، اگر شما یک بلوک با محدودیت سوخت ۱۰۰ هزار گوی داشته باشید و بخواهید ۱۰ تراکنش با ۱۰ هزار گوی محدودیت سوخت برای هر کدام داشته باشید، این عملیات انجام شدنی است. همچنین ۲ تراکنش با ۵۰ هزار گوی هم قابل انجام است. اما هر مقدار تراکنش دیگر باید برای بلوک بعدی منتظر بماند.
بنابراین چنین محدودیتی هنوز برای سیستمی که قصد دارد وب ۳ را در اختیار مردم سرتاسر جهان قرار دهد، کافی و ایده‌آل نیست. اگر تراکنش‌های بیشتری نسبت به فضای در دسترس در یک بلوک در صف انتظار باشند، در نهایت با انباشته شدن (Backlog) رو به رو خواهید شد. سپس قیمت سوخت افزایش پیدا خواهد کرد و کاربران برای این که بتوانند تراکنش‌های خود را زودتر انجام دهند، به ناچار قیمت پیشنهادی خود را هم برای ماینرها افزایش خواهند داد. نسبت به شلوغی شبکه، این اتفاق باعث خواهد شد تا برخی عملیات در اتریوم افزایش چشمگیری پیدا کند.
به همین دلیل مقیاس پذیری، شرط اول بزرگ شدن اتریوم است.
۳ راهی مقیاس پذیری بلاک چین
به نظر می‌رسد تنها با افزایش مقداری از سطح محدودیت سوخت بلوک‌ها، بتوان مشکل مقیاس‌پذیری را حل کرد. هر چقدر که سقف محدودیت بیشتر باشد، تراکنش‌های بیشتری هم می‌توان در یک بلوک جا داد. این یک معادله ساده است. اما فقط گفتنش راحت است.
متاسفانه، این معادله بدون فدا کردن یک سری از ویژگی‌های اتریوم، امکان پذیر نیست. ویتالیک بوترین، برای این که بتواند تعادل شبکه بلاک چین خود را نشان دهد، ۳ راهی بلاک چین را ترسیم کرده است:
با بهینه‌سازی ۲ راس این مثلث، سومین راس دچار کمبود خواهد شد. بلاک چین‌هایی نظیر بیت کوین و اتریوم، اولویت خود را روی امنیت و تمرکز زدایی قرار داده‌اند. الگوریتم وفاق عام این ۲ بلاک چین، امنیت شبکه را تضمین می‌کند و هزاران نفر در انجام آن شریک هستند. اما این مسئله باعث شده تا این ۲ شبکه از مشکلات مقیاس پذیری ضعیفی رنج ببرند. با هزاران گره‌ای که تراکنش‌ها را دریافت و اعتبارسنجی می‌کنند، این سیستم‌ها به نسبت سیستم‌های متمرکز (مانند بانک‌ها) بسیار کند‌تر هستند.
بیت کوین و اتریوم از مشکل مقیاس رنج می‌برند
بنابراین اگر بخواهیم در شبکه اتریوم، سقف محدودیت سوخت بلوک‌ها را افزایش دهیم، شبکه می‌تواند به امنیت و مقیاس پذیری برسد، اما در عین حال تمرکز زدایی خود را از دست خواهد داد.
به این دلیل که هرچقدر تراکنش‌ها در یک بلوک بیشتر باشد، در نتیجه بلوک‌های بزرگ‌تری ایجاد خواهند شد. گره‌های روی شبکه باید برای بروزرسانی این پلتفرم، همه این بلوک‌ها را به صورت دوره‌ای دانلود کنند. هنگامی که سقف محدودیت سوخت بلوک‌ها افزایش پیدا کند، برای گره‌ها سخت‌تر خواهد بود تا بلوک‌ها را اعتبارسنجی، ذخیره و منتشر کنند.
در نتیجه این پروسه، باید انتظار داشت که گره‌هایی که قادر نباشند با این روند پیش بروند، از ادامه این کار دست می‌کشند. در نتیجه فقط تعدادی از گره‌های قدرتمند باقی می‌مانند تا این کار را دنبال کنند و سپس شاهد یک شبکه متمرکز خواهیم بود. شاید در نهایت از این روش با بلاک چینی مقیاس پذیر و امن رو به رو شویم، اما در نهایت همانند بانک‌ها، شبکه‌ای متمرکز تحویل خواهیم گرفت.
از طرفی می‌توان روی گسترش مقیاس پذیری و تمرکز زدایی فکر کرد. افزایش این ۲ باعث خواهد شد شبکه‌ای سریع و غیرمتمرکز داشته باشیم. اما با این کار الگوریتم وفاق عام را از دست خواهیم داد که نتیجه آن، پلتفرمی ضعیف‌تر از نظر امنیت خواهد بود.
این مطلب راهم مطالعه کنید: پروژه شاردینگ اتریوم چیست؟
اتریوم چند تراکنش را می‌تواند پردازش کند؟
در سال‌های اخیر، اتریوم توانسته به ۱۰ تراکنش بر هر ثانیه برسد. برای پلتفرمی که قرار است به نسل بعدی کامپیوترها و اینترنت جهانی تبدیل شود، این مقدار به شکل شگفت آوری کم است.
یافتن راه حلی برای مقیاس پذیری اتریوم، مدت‌ها است که در برنامه این پلتفرم قرار دارد. برای مثال، روش پلاسما (Plasma)، یکی از این راه حل‌ها محسوب می‌شود. پلاسما سعی دارد تا راندمان اتریوم را بهبود ببخشد، اما این تکنیک حتی شاید برای دیگر شبکه‌های بلاک چین هم کاربرد داشته باشد که در ادامه در مورد آن صحبت خواهیم کرد.
اتریوم ۲ چیست؟
در حال حاضر، با تمام پتانسیل‌های موجود، اتریوم دارای محدودیت‌های مختلفی است. یکی از آن‌ها همین مشکل مقیاس پذیری محسوب می‌شود. به زبان کوتاه، اگر اتریوم قصد داشته باشد تا تبدیل به یک سیستم مالی نسل جدید تبدیل شود، باید بتواند تراکنش‌های بسیار بیشتری را هم در هر ثانیه تکمیل کند. با وجود ذات توزیع شده شبکه اتریوم، دستیابی به حل این مشکل در حال حاضر سخت است. به همین دلیل، توسعه دهندگان اتریوم مدت‌ها است که به فکر یک تغییر اساسی روی این پلتفرم هستند.
از یک جهت، آن‌ها سعی دارند تا قدرت غیر متمرکز بودن این شبکه را همیشه حفظ کنند، بنابراین محدودیت‌ها باید وجود داشته باشند. هر چقدر که شرایط یک گره برای حضور در شبکه بالاتر برود، مشترکین کمتری در شبکه حاضر خواهند شد و در نهایت با شبکه متمرکزتری رو به رو خواهیم بود. بنابراین، افزایش تراکنش‌ها در اتریوم باعث تهدید استحکام و بی‌عیبی سیستم خواهد شد.
تغییرات اساسی اتریوم ۲
یکی دیگر از عیب‌هایی در خصوص اتریوم وجود دارد، این است که این شبکه به شدت وابسته به منابع است. این مسئله برای تمامی ارزهای دیجیتال گواه اثبات کار (Proof of Work) صادق است. برای این که یک بلوک به درستی و با موفقیت به شبکه بلاک چین اضافه شود، به ماینرها نیاز است. ماینرها باید دائما قدرت محاسباتی خود را برای انجام این وظیفه به کار ببرند. اما یک ماینر نیاز به ریگ‌های استخراج قوی و به روز دارد و همچنین هزینه‌های برق برای خنک کردن این سیستم‌ها، سرسام‌آور است.
حال برای این که بتوان از شر این محدودیت‌ها و مشکلات خلاص شد، آپدیت بسیار بزرگی برای اتریوم در راه است که به نام اتریوم ۲ (Ethereum 2.0) شناخته می‌شود. هنگامی که اتریوم ۲ وارد کار شود، بسیاری از محدودیت‌ها برداشته می‌شود و همچنین سیستم پیشروی این پلتفرم به جای گواه اثبات کار، به گواه اثبات سهام (Proof of Stake) تغییر خواهد کرد.
پلاسمای اتریوم چیست
پلاسما اتریوم (Ethereum Plasma) با نام راه حل خارج از زنجیر (Off Chain) برای مقیاس پذیری این بلاک چین شناخته می‌شود. هدف از آن، فزونی بخشیدن به تراکنش‌ها با انجام آن‌ها خارج از زنجیره بلاک چین است.
با پلاسما، زنجیر‌های ثانویه به بلاک چین اصلی اتریوم متصل می‌شوند یا به اصطلاح لنگر اندازی می‌کنند. اما این کار ارتباط زیادی بین این زنجیر‌ها و بلاک چین اصلی برقرار نمی‌کند و غالبا به صورت مستقل به کار خود ادامه می‌دهند.
با این روش، میزان داده‌ها برای ذخیره توسط گره‌ها کاهش پیدا می‌کند و در عین حال مقیاس‌پذیری اتریوم با موفقیت انجام می‌شود. وجود پلاسما اجازه می‌دهد تا توسعه دهندگان تا عملکرد قراردادهای هوشمند را در آن خلاصه‌سازی کنند. با این روش آن‌ها قادر هستند اپلیکیشن‌هایی را با میزان اطلاعات و پروسه‌هایی خلق و اجرا کنند که برای شبکه اصلی اتریوم بسیار سنگین بود.
رول آپ اتریوم چیست
رول آپ (Rollup) اتریوم شبیه به پلاسمای اتریوم است و هدف از آن، ایجاد راهی برای مقیاس اتریوم است. اما رول آپ چطور کار می‌کند؟
یک قرارداد روی بلاک چین اصلی، تمامی سرمایه‌های موجود در زنجیر‌های ثانویه و همچنین گواه رمزنگاری این زنجیره ثانویه را نگهداری می‌کند. اپراتورهای این زنجیر ثانویه، مطمئن می‌شوند که فقط انتقال‌های معتبر به قراردادهای شبکه اصلی سپرده می‌شوند. به زبان ساده، ایده اصلی این است که هیچ نیازی نیست تا داده‌ها را در بلاک چین اصلی ذخیره کرد. فرق رول آپ با پلاسما این است که تراکنش‌ها مستقما در شبکه بلاک چین ارسال می‌شوند. در رول آپ، با استفاده از یک روش خاص تراکنش، تعداد زیادی از تراکنش‌ها به نوعی روی هم لوله می‌شوند (رول آپ می‌شوند) و به صورت یک بلوک واحد در می‌آیند که به آن بلوک رول آپ (Rollup Block) گفته می‌شود.
۲ نوع رول آپ داریم: Optimistic و ZK Rollup. هر ۲ این روش‌ها، به شیوه خود از صحت انتقال تراکنش‌ها مطمئن می‌شوند.
روش ZK Rollups:
در این مدل، با استفاده از یک نوع روش رمزنگاری به نام اثبات دانایی صفر (Zero Knowledge Proof)، تراکنش‌ها منتقل می‌شوند. در این مدل، هر یک از طرفین به یکدیگر ثابت می‌کنند که هر کدام دارای بخشی از اطلاعات هستند و این اطلاعات صحیح است، بدون این که جزییان این اطلاعات را به یکدیگر فاش کنند. یکی از ویژگی‌های خوب این روش این است که پروسه انجان آن تقریبا بدون معطلی انجام می‌شود و اساس فرصتی برای خراب کردن یا دستکاری کردن اطلاعات باقی نمی‌ماند.
روش Optimistic:
در این مدل، برای این که شبکه به انعطاف برسد، برخی از مقیاس‌پذیری خود را فدا می‌کند. در این روش از یک ماشین مجازی به نام Optimistic Virtual Machine استفاده می‌شود که اجازه می‌دهد قراردادهای هوشمند روی زنجیر ثانویه اجرا شوند. در دستی دیگر، هیچ گواه رمزنگاری‌ای وجود ندارد که به زنجیر اصلی اعلام کند که وضعیت انتقال‌ها درست است. اما برای به حداقل رساندن هرگونه مشکل، یک تاخیر کوتاه قبل از هرگونه جا به جایی وجود ندارد تا به کاربران اجازه دهد تا بلوک‌های نامعتبر را از زنجیر خارج کنند.
این که در نهایت توسعه دهندگان اتریوم به سراغ روش رول آپ بروند یا پلاسما، تا زمان نگارش این مطلب هنوز مشخص نشده است. شاید با پیشرفت تکنولوژی، روش‌های تازه‌تری جای این ۲ مدل را بگیرند.
گواه اثبات سهام اتریوم چیست
در پروتکل‌های گواه اثبات کار (Proof of Work) امنیت شبکه توسط ماینرها تامین می‌شود. ماینرها به دلیل شرایط موجود در شبکه بلاک چین، هزینه بسیار زیادی که بابت سخت‌افزارها می‌پردازند و مصرف برق بالایی که دارند، هیچگاه تقلب نخواهند کرد، زیرا باعث می‌شود تا شانس به دست آوردن پاداش را از دست بدهند. در گواه اثبات سهام (Proof of Stake) چنین مسئله‌ای وجود ندارد و معیارهای دیگری برای تامین امنیت شبکه دخیل هستند .
در گواه اثبات سهام اتریوم، به جای مصرف انرژی، معادله‌ای که باعث می‌شود مشترکین این شبکه برای امنیت اتریوم خطرآفرین نباشند و به سراغ تقلب نروند، مسئله خطر از دست دادن سرمایه است. افرادی که قصد مشارکت در تایید تراکنش‌ها را دارند (به جای ماینینگ) باید در شبکه اتریوم سهام گذاری کنند تا برای تایید تراکنش‌ها واجد شرایط شوند.
در این شرایط، اگر یکی از این مشترکین به دنبال تقلب باشد، سریعا سهام خود را از دست خواهد داد. همچنین اگر شبکه به ندرت متوجه شود که این مشترک مسئولیت پذیری خود را از دست داده یا به مدت طولانی آفلاین شده، سهام او را خواهد گرفت. در طرف مقابل، اگر این مشترکین کار خود را ادامه دهند و گره‌های جدید به شبکه اضافهکنند، پاداش خواهند گرفت و به سهام آن‌ها افزوده خواهد شد.
همانطور که پیش‌تر گفتیم، به زودی شبکه اتریوم به اتریوم ۲ کوچ خواهد کرد و یکی از تغییرات اساسی آن، بهره‌گیری از روش گواه اثبات سهام به جای گواه اثبات کار خواهد بود.
چه میزان اتر برای سرمایه‌گذاری روی اتریوم نیاز است؟
حداقل میزان سهام تخمین زده شده برای شرکت در گواه اثبات سهام اتریوم برای هر شخص، ۳۲ اتریوم است. این میزان به دلیل جلوگیری از ریسک حمله ۵۱ درصد (۵۱% Attack) تعیین شده است.
از طریق سهام گذاری اتریوم چه مقدار سود به دست خواهم آورد؟
پاسخ این سوال در حال حاضر آسان نیست. مقدار سود شما قطعا به میزان سرمایه‌گذاری‌تان وابسته است. اما همچنین این وسد بستگی به میزان کلی سهام‌های روی شبکه اتریوم و نرخ تورم بستگی دارد. به صورت تخمینی، انتظار می‌رود تا به صورت سالانه ۶ درصد سود به سهام‌داران برسد. این میزان سود قطعا در آینده و با آغاز اتریوم ۲ تغییر خواهد کرد.
تا چه زمانی اترهای من در شبکه سهام‌گذاری قفل خواهند بود؟
برای بیرون کشیدن اترها از حساب خود، یک صف وجود خواهد داشت. اگر این صف خلوت باشد یا اصلا صفی وجود نداشته باشد، حداقل زمان برداشت از حساب ۱۸ ساعت خواهد بود. اما این مسئله کاملا بستگی به صفی دارد که چه تعداد قصد برداشت از حساب خود را دارند.
آیا سهام‌گذاری اتر ریسک دارد؟
از آن جایی که شما به عنوان سهام‌گذار، یکی از اعتبارسنج‌هایی هستید که وظیفه امنیت شبکه اتریوم را برعهده خواهید گرفت، یک سری ریسک وجود دارد که باید از آن‌ها آگاه باشید. اگر شما یا گره‌هایی که در شبکه اضافه کرده‌اید برای مدت زمان مشخصی آفلاین شوند، ممکن است بخشی از دارایی خود را از دست بدهید. همچنین اگر میزان سپرده شما از ۱۶ اتریوم کمتر شود، دیگر به عنوان یک اعتبار سنج در شبکه شناخته نمی‌شوید و پاداش نخواهید گرفت.
همچنین بد نیست یک سری از ریسک‌های سیستمی اتریوم هم بدانید. باید در نظر داشته باشید که گواه اثبات سهام، تا پیش از این هیچگاه با چنین مقیاسی انجام نشده بود. بنابراین هنوز هیچگونه خطایی که ممکن است به سراغ شما بیاید، شناخته نشده است. به هر حال شما با یک سیستم نرم‌افزاری سر و کار خواهید داشت و نرم‌افزارها همیشه دارای باگ‌ها و آسیب پذیری‌های خود هستند که باید در طول زمان رفع شوند. این مشکلات ممکن است باعث از دست رفتن مال شود، مخصوصا اگر میلیون‌ها دلار صرف سهام خود کرده‌اید.
اما این مسائل فقط یک سری پیشبینی هستند و شاید در نهای ایرادات سیستم گواه اثبات سهام اتریوم با کمترین مشکل کار خود را آغاز کند.
فصل پنجم: اتریوم و امور مالی غیر متمرکز
در فصل پنجم مقاله اتریوم چیست ، به سراغ معرفی اپلیکیشن‌ها و سیستم‌های سرمایه‌گذاری غیر متمرکزی می‌رویم که به لطف بلاک چین اتریوم امکان پذیر شده است. با ماه همراه باشید.
امور مالی غیر متمرکز اتریوم چیست
امور مالی غیر متمرکز (Decentralized Finance) یا به صورت مختصر دیفای (DeFi) حرکتی است به سمت ایجاد اپلیکیشن‌های مالی غیر متمرکز. امور مالی غیر متمرکز روی بلاک چین‌های عمومی و متن باز ساخته می‌شود که برای هر شخصی که دارای یک اتصال اینترنت است، قابل دسترسی خواهد بود که به این ویژگی، بدون اجازه یا Permissionless گفته می‌شود. این یک عنصر حیاتی برای حضور میلیون‌ها نفر از مردم روی این سیستم اقتصادی است.
این مطلب راهم مطالعه کنید: راهنمای کامل و جامع امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) برای افراد مبتدی
در اکوسیستم‌های در حال رشد DeFi، مردم با قراردادهای هوشمند و دیگر کاربران از طریق شبکه‌های همتا به همتا (Peer to Peer) و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (Decenteralized Application یا به طور مختطر DApps) تعامل برقرار می‌کنند. بزرگ‌ترین مزیت امور مالی غیر متمرکز این است که با تمام ویژگی‌هایی که در اختیار قرار می‌دهد، کاربران همچنان در تمام مدت، به صورت تمام و کمال، مالکیت سرمایه خود را در اختیار دارند و هیچ شخص واسطه، بانک یا دولتی قادر نیست روی این سرمایه دخالت کند.
به زبان ساده، امور مالی غیر متمرکز سعی دارد تا یک سیستم مالی جدید را به دنیا معرفی کند که خبری از محدودیت‌هایی که در سیستم مالی امروزی وجود دارد، نخواهد بود. به لطف شالوده غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند بزرگی که اتریوم در اختیار می‌گذارد، بسیاری از اپلیکیشن‌های مالی غیر متمرکز، روی این پلتفرم ساخته می‌شوند.
فواید استفاده اپلیکیشن مالی غیر متمرکز اتریوم چیست
احتمالا دیگر با این ویژگی آشنا شده‌اید، اما یکی از بزرگ‌ترین مزایای بیت کوین، این است که هیچ گونه طرف متمرکزی نیاز به اداره شبکه آن ندارد. بانکی قادر به کنترل آن نیست و یک موسسه مالی نمی‌تواند در امور بیت کوین یک شخص دخالت کند. اما چه می‌شد اگر ما از این ویژگی بسیار مثبت، به عنوان یک ایده اصلی برای تولید اپلیکیشن‌های قابل برنامه‌ریزی استفاده کنیم؟ اپلیکیشن‌هایی که هیچ بانک و دولتی قادر به کنترل، مدیریت یا متوقف کردن آن نداشته باشند.
این دقیقا پتانسیلی است که اپلیکیشن‌های مالی غیر متمرکز اتریوم در اختیار کاربران و توسعه دهندگان قرار می‌دهند. هیچ مرکزی این اپلیکیشن‌ها را کنترل نمی‌کند، هیچ واسطه‌ای در پیش برد آن‌ها دخالت ندارد و هیچ نقطه تکی شکست (Sinlge Points of Failure) در آن وجود ندارد.
همانطور که در بالاتر هم اشاره کردیم، یکی از بزرگ‌ترین ویژگی‌های اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز، دسترسی آزاد به آن‌ها است. میلیون‌ها یا حتی میلیاردها نفر از مردم سرتاسر دنیا هستند که به یک سرویس مالی خوب و مناسب دسترسی ندارند. می‌توانید تصور کنید که مدیریت کارهای روزانه بدون یک سیستم اقتصادی مناسب چقدر سخت است؟ میلیون‌ها نفر از مردم روزانه به این صورت زندگی می‌کنند یا سیستم پولی کشور آن‌ها شرایط خوبی ندارد. اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز مالی دقیقا می‌توانند این مشکل را برطرف کنند.
آیا در نهایت شاهد به‌کار گیری اپلیکیشن‌های مالی غیرمتمرکز در جریان اصلی زندگی خود خواهیم بود؟
ویژگی‌های اپلیکیشن‌های مالی غیرمتمرکز بسیار جذاب هستند. اما چرا هنوز به صورت جهانی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند؟ خب، در حال حاضر، خیلی از اپلیکیشن‌های مالی غیر متمرکز قابل استفاده نیستند یا استفاده از آن‌ها سخت است و با مشکلات نرم‌افزاری مختلفی روبه‌رو می‌شوند.
مسئله‌ای که در خصوص این اپلیکیشن‌ها وجود دارد این است که حتی مهندسی چارچوب کاری این اکوسیستتم به شدت سخت است، مخصوصا در یک محیط توسعه توزیع شده در شبکه‌های بلاک چین.
مقابله با تمامی چالش‌های ساخت یک اکوسیستم اپلیکیشن مالی غیرمتمرکز، برای مهندسین نرم‌افزار، طراحان مکانیز، نظریه پردازها و بسیاری دیگر، راهی بسیار طولانی است. تا زمانی که توسعه این اپلیکیشن‌ها جریان مناسبی نداشته باشد، استفاده از آن‌ها در زندگی اصلی مردم سخت به نظر می‌رسد.
چه اپلیکیشن‌های مالی غیرمتمرکزی ساخته شده است؟
یکی از محبوب‌ترین موارد استفاده از اپلیکیشن‌های مالی غیرمتمرکز، استیبل کوین‌ها هستند. استیبل کوین‌ها، اساسا توکن‌هایی هستند که قیمت ثابتی با دارایی‌های واقعی مانند پولهای فیات (دلار، یورو و…) دارند. یکی از مسائلی که کاربران را مجاب به استفاده از این توکن‌ها می‌کند، از آن جایی که روی شبکه بلاک چین قرار دارند، انتقال و ذخیره کردن آن‌ها راحت است و نیاز نیست کاربران دائما بین پول فیات و ارزهای دیجیتال جابه‌جا شوند.
این مطلب راهم مطالعه کنید: ۷ اپلیکیشن DeFi برای کسب درآمد ارزهای دیجیتال
یکی دیگر از اپلیکیشن‌های مالی غیرمتمرکز، سیستم وام دهی است. سرویس‌های همتا به همتای زیادی وجود دارند که اجازه می‌دهند سرمایه خود را به وام برای دیگران تبدیل و سپس از پرداخت‌های آن سود کسب کنید. در حقیقت، این یکی از راحت‌ترین روش‌های کسب درآمد با ارزهای دیجیتال است که برای انجام آن می‌توانید به سراغ پلتفرم‌های معتبری نظیر بایننس (Binance) مراجعه کنید. تنها کاری که باید انجام دهید، انتقال سرمایه خود به کیف پول وام است و سپس می‌توانید از همان روز بعد سود خود را کسب کنید.
صرافی‌های غیر متمرکز اتریوم چیست
یک صرافی غیر متمرکز اتریوم (Decentralized Exchange) یا به اختصار DEX، فضایی است که اجازه می‌دهد معاملات مستقیما بین کیف پول کاربران انجام شود. با یک مثال صرافی‌های غیرمتمرکز را شرح می‌دهیم.
وقتی بخواهید در صرافی‌هایی نظیر کوین نیک یا بایننس (که به صرافی‌های متمرکز شناخته می‌شوند) به معامله ارز دیجیتال بپردازید، ابتدا باید سرمایه خود را به این پلتفرم‌ها منتقل کنیدو درون همین پلتفرم معاملات را جوش دهید.
اما صرافی‌های غیر متمرکز راه دیگری را پیش می‌گیرند. به لطف جادوی قراردادهای هوشمند، شما این اجازه را پیدا می‌کنید تا بدون این که ابتدا سرمایه خود را به صرافی تزریق کنید، مستقیما پس از توافق روی معامله، ارز دیجیتال خود را مستقیما به کیف پول شخص مقابل انتقال دهید. با استفاده از صرافی‌های غیر متمرکز، به کلی از هرگونه هک احتمالی یا ریسک‌های دیگر در امان خواهید بود.
بسیاری از صرافی‌های بزرگ دنیا رفته رفته سعی می‌کنند تا در خط میانی بین صرافی‌های متمرکز و غیر متمرکز قرار بگیرند. به این صورت که هم امکان خرید و فروش به صورت مستقیم و هم به صورت غیر مستقیم را برای کاربران فراهم می‌کنند.
جالب است بدانید که در سال‌های اخیر صرافی‌های غیر متمرکز طرفداران زیادی پیدا کرده‌اند، به طوری که تا سال ۲۰۲۰، صرافی‌های غیرمتمرکز، تبدیل به پر استفاده‌ترین اپلیکیشن‌های بلاک چین اتریوم شناخته شدند. البته که حجم معاملات روی این صرافی‌های غیرمتمرکز، نسبت به صرافی‌های متمرکز همچنان پایین است. اما به نظر می‌رسد که این صرافی‌ها، پلتفرم‌های اصلی معاملات ارزهای دیجیتال در آینده باشند.
فصل ششم: مشارکت در دنیای اتریوم
در فصل ششم به معرفی نودها (گره‌ها) اتریوم می‌پردازیم، چگونگی مشارکت در ماینینگ اتریوم را شرح می‌دهیم و با اصطلاحات تخصصی شبکه اتریوم آشنا می‌شویم.
نودهای اتریوم چیست
در طول این مطلب چندین بار به نودها یا گره‌های شبکه اتریوم (Ethereum Node) اشاره کرده‌ایم. گره اتریوم، اصطلاحی است که می‌توان برای شرح یک برنامه که با شبکه اتریوم به طریقی در تعامل است، استفاده کرد. یک گره اتریوم می‌تواند هر چیزی باشد. از یک کیف پول دیجیتالی موبایلی گرفته تا یک کامپیوتر که یک نسخه از بلاک چین را در خود نگه داشته است.
تک تک این گره‌ها، به صورت یک جامعه کلی، روی یک شبکه به هم متصل هستند و با هم کار می‌کنن اما گره‌های مختلفی روی شبکه اتریوم وجود دارد.
گره‌های شبکه اتریوم چطور کار می‌کنند؟
اتریوم، برخلاف بیت کوین، یک برنامه واحد به عنوان مرجع پیاده سازی برنامه‌ها ندارد. جایی که اکوسیستم بیت کوین صاحب هسته بیت کوین (Bitcoin Core) به عنوان نرم‌افزار اصلی شبکه است، اتریوم دارای طیفی از برنامه‌های مختلف (اما سازگار با هم) است که بر اساس کاغذ زرد اتریوم عمل می‌کنند. محبوب‌ترین برنامه‌های شبکه اتریوم، Geth و Parity هستند.
فول نود اتریوم چیست
برای کاربری و استفاده از شبکه اتریوم به طریقی که به عنوان یک اعتبارسنج مستقل داده‌های بلاک چین عمل کنید، نیاز است تا یکی از نرم‌افزارهایی را که در بالا اشاره کردیم، به صورت کامل اجرا کنید.
این نرم‌افزار، بلوک‌ها را از دیگر گره‌ها دانلود خواهد کرد و اگر تراکنش‌های درون آن درست بود، معتبر شناخته می‌شود. این نرم‌افزار همچنان تمامی قراردادهای هوشمندی را هم که اطلاعات مشابه‌ای با دیگر گره‌ها در اختیار دارند، دانلود خواهد کرد. اگر همه چیز در شبکه به درستی پیش برود، تمامی گره‌ها، باید یک نسخه کامل از بلاک چین اتریوم را روی دستگاه خود در اختیار داشته باشند.
فول نودها یا گره‌هایی که یک نسخه کامل از شبکه را روی سیستم خود در اختیار دارند، برای شبکه اتریوم بسیار حیاتی هستند. بدون وجود گره‌هایی که در سرتاسر دنیا حضور داشته باشند، شبکه اتریوم قدرت غیرمتمرکز بودن و قدرت ضد سانسور بودن خود را از دست می‌دهد.
لایت نود اتریوم چیست
اجرا کردن فول نود اتریوم اجازه می‌دهد تا مستقیما در ضمانت سلامت و امنیت شبکه شرکت کنید. اما یک گره کامل معمولا نیاز به یک کامپیوتر اختصاصی دارد تا به راحتی شبکه را اجرا کند و دخالتی در کارهای دیگر نداشته باشد. بنابراین یک نسخه سبک‌تر به نام لایت نودها، می‌توانند انتخاب بهتری برای آن دست از کاربرانی باشند که نمی‌توانند یک فول نود را اجرا کنند (یا اصلا ترجیح نمی‌دهند این کار را انجام دهند).
همانطور که از نام آن پیدا است، لایت نودها سبک وزن هستند و به همین ترتیب، از منابع کمتری بهره می‌برند و فضای کوچکتری را اشغال می‌کنند. همچنین به لطف این مسئله، می‌توان لایت نودها را روی دستگاه‌هایی با سیستم سخت‌افزاری پایین‌تر هم اجرا کرد؛ مانند گوشی‌های هوشمند و لپ تاپ‌ها. اما در عین حال این لایت نودها معایب خود را هم دارند: لایت نودها به عنوان یک گره دارای صلاحیت شناخته نمی‌شوند. این نودها با شبکه کامل بلاک چین همگام نمی‌شوند و یک فول نود نیاز است تا خواسته‌های آن‌ها را اجرا کند.
لایت نودها در میان بازرگانان، سرویس‌ها و کاربران محبوب هستند و معمولا فقط برای کارهای معاملات و پرداخت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند که نیازی به اجرای یک فول نود نیست.
ماینینگ نودهای اتریوم چیست
یک ماینینگ نود (گره استخراج) می‌تواند یا یک فول نود باشد یا یک لایت نود. البته اصطلاح ماینینگ نود دقیقا همان معنی ماینینگ‌ها در اکوسیستم بیت کوین را نمی‌دهد.
برای استخراج اتریوم، کاربران نیاز به سخت‌افزار اضافی دارند. برای مشارکت در استخراج و البته برای نتیجه گرفتن از این کار، نیاز به ماینینگ ریگ‌ها دارید. یک ماینینگ ریگ، شامل چندین کارت پردازنده گرافیکی (GPU) است که قادر به هش کردن داده‌ها با بالاترین سرعت ممکن باشد.
ماینرها در اتریوم ۲ انتخاب دارند: استخراج به صورت تک نفره (Mining Solo) یا استخراج در استخر استخراج (Mining Pool). استخراج تک نفره به این معنی است که یک ماینر به صورت تنها به ایجاد بلوک‌ها بپردازد. اگر در این کار موفق شود، پاداش به دست آمده را با هیچ ماینر دیگری تقسیم نخواهد کرد. در طرف مقابل، با پیوستن به یک استخر استخراج، ماینرها قدرت سخت افزاری خود را با هم ترکیب می‌کنند. با این کار شانس پیدا شدن یک بلوک بالاتر می‌رود، اما در عین حال باید پاداش به دست آمده را بین یکدیگر تقسیم کنند.
چطور یک گره اتریوم را اجرا کنیم؟
یکی از بزرگ‌ترین جنبه‌های مثبت بلاک چین، دسترسی آزاد به آن است. این ویژگی به این معنی است که هر شخصی می‌تواند یک گره اتریوم اجرا و با اعتبارسنجی تراکنش‌ها و بلوک‌ها، شبکه اتریوم را قوی‌تر کند.
شبیه به بیت کوین، اتریوم هم چندین کسب و کار را با استفاده از گره‌ها در اختیار می‌گذارد. این شاید بهترین انتخاب برای افرادی باشد که قصد دارند یک گره داشته باشند و آن را در شبکه اجرا کنند. هرچند، باید خود را برای پرداخت مبلغی بیشتر برای رسیدن به تسهیلات شبکه آماده کنید.
همانطور که پیش‌تر گفتیم، اتریوم چندین نرم‌افزار مختلف برای پیاده‌سازی گره‌ها در اختیار دارد. نرم‌افزارهایی مانند Geth یا Parity. اگر می‌خواهید گره خود را اجرا کنید، باید با این پروسه‌های راه‌اندازی آشنا شوید.
مگر این که بخواهید گره‌ای ویژه اجرا کنید. این گره‌های ویژه، گره‌های بایگانی (Archival Node) نام دارند. یک لپ تاپ معمولی برای اجرای اجرای یک فول نود اتریوم کافی است. اما بهتر است از لپ تاپ یا سیستمی که هر روز با آن کارهای روزانه خود را انجام می‌دهید، یک فول نود اجرا نکنید چرا که این کار باعث کاهش قابل توجه سیستم می‌شود.
اجرای یک نود زمانی بهترین عملکرد را روی دستگاه خواهد داشت که همیشه در حالت آنلاین باشد. اگر برای مدتی آفلاین شوید، در هنگام دوباره آنلاین شدن، زمان زیادی لازم است تا سیسام شما دوباره با تمامی اطلاعاتی که در شبکه رخ داده بود همگام شود.
چطور اتریوم استخراج کنیم؟
از آنجایی که شبکه اتریوم به زودی به مدل گواه اثبات سهام کوچ خواهد کرد، ماینینگ در اتریوم دیگر ارزش بلند مدتی ندارد. هنگامی که این تغییر در شبکه رخ دهد، احتمالا ماینرهای اتریوم، از سخت‌افزار خود روی یک شبکه دیگر بهره خواهند برد یا به کلی این ریگ‌های گران قیمت را خواهند فروخت.
با این حال، اگر قصد مشارکت در استخراج اتریوم را دارید، باید به سخت‌افزارهای مخصوصی دسترسی پیدا کنید. سخت‌افزارهایی نظیر پردازنده‌های گرافیکی منحصر به فرد برای استخراج یا از سخت‌افزارهای مدار مجتمع با کاربردهای خاص (ASIC) بهره ببرید. همانطور که از نام ASIC پیدا است، این سخت‌افزارها طراحی شده‌اند تا فقط و فقط یک کار را انجام دهند. در زمینه ارزهای دیجیتال، این یک کار، چیزی نیست جز استخراج ارزهای دیجیتال.
اما اگر می‌خواهید به درآمد مناسبی دست پیدا کنید، باید به میزان هزینه‌ای که بابت سخت‌افزار و هزینه مصرف برق می‌پردازید، توجه داشته باشید. اگر میزان درآمد شما با هزینه‌هایی که پرداخت کرده‌اید سازگاری نداشته باشد، فقط ضرر کرده‌اید. از طرفی دیگر به یک کیف پول اتریوم و نرم‌افزار استخراج نیاز دارید که هزینه‌ای در بر ندارند.
به طور کلی، استخراج اتریوم و دیگر ارزهای دیجیتال، کاری است که نیاز به سرمایه‌گذاری قابل توجهی روی زمان و پول دارد. بنابراین قبل از شروع این کار، چالش‌هایی که با آن پیش رو هستید را به خوبی سبک سنگین کنید.
چه افرادی نرم افزار اتریوم را توسعه می‌دهند؟
همانند بیت کوین، اتریوم یک برنامه متن باز است. هر شخصی آزاد است تا در توسعه پروتکل‌های این پلتفرم شرکت کند و یک اپلیکیشن روی این شبکه برای خود بسازد. در حقیقت، اتریوم دارای بزرگ‌ترین جامعه توسعه دهندگان در دنیای بلاک چین‌ها است.
این مطلب راهم مطالعه کنید: جزئیات هاردفورک لندن اتریوم از چه قرار است؟
Solidity اتریوم چیست
قراردادهای هوشمند، اولین بار در دهه ۱۹۹۰ میلادی معرفی شدند، اما اجرای آن‌ها روی یک شبکه بلاک چین، چالشی کاملا جدید بود. Solidity برای اولین بار توسط گاوین وود (Gavin Wood) در سال ۲۰۱۴ معرفی شود و از آن زمان، به عنوان یک زبان برنامه نویسی ممتاز در بین توسعه دهندگان قراردادهای هوشمنند روی اتریوم شناخته می‌شود. این زبان برنامه نویسی، شبیه به دیگر زبان‌هایی نظیر جاوا، جاوا اسکریپ و ++C است.
اساسا، Solidity وسیله‌ای است که به توسعه دهندگان اجازه می‌دهد کدهایی را بنویسند که ماشین مجازی اتریوم (Ethereum Virtual Machine) قادر به درک آن باشد. برای آشنایی بیشتر با این زبان و شروع کار بد نیست به صفحه Solidity در Github مراجعه کنید.
لازم به ذکر است که Solidity تنها زبان برنامه نویسی موجود برای توسعه دهندگان اتریوم نیست. برای مثال یکی دیگر از زبان‌های برنامه نویسی محبوب اتریوم، Vyper است که شباهت زیادی هم به زبان Python دارد.
